Zoveel te zien

Deze poster hangt al jaren in mijn atelier!

Maandagse dagen

Een grijze maandag (een maandag zonder werk is blijft lastig), kan opeens uitgroeien tot een fijne maandag.

Boek uitlezen in bed met grote zoon aan mijn zij.
Bakkie met dichtbij vriendin M.
Naar atelier bij vriendin L.
Patroon etui tekenen en snijden, plakken en naaien.

Niet echt een goede foto, maar van reststukken leer ga ik serie mooie etuis maken.
Heb het patroon nog iets aangepast, zijkanten iets rechter.
L. ontwierp nog een klein etuitje, wat we ook van dat mooie rode leer maakten.

Om 17.30 uur kwam ik volmaakt tevreden thuis.
Met je handen bezig zijn is zo fijn.

Blik op idee

Een kamer (of meer) vol materialen, maaksels en ideeën.
Blikken waarin voedsel zit vind ik vaak prachtig en die inspireerden me altijd. Ze zien er vaak mooi uit en vooral blikken uit anderstalige landen vind ik prachtig.
Jàààren geleden haakte ik randjes aan de bovenrand van blikken, dat werd prachtig en ik gebruikte ze voor van alles ( ik verkocht ze destijds). Ik haakte overal gekleurde randjes aan omdat ik herstelde van GBS ( Guillain Barré Syndroom).  En dan versier je alles!

Gister hadden we een heleboel lobelia's over en geen ophangbakken.
Gelukkig had ik nog een voorraadje blikken.
Gaatjes onderin, 1 gaatje zijkant voor de haak, IKEA haak eraan, aarde en plantje.
Zo klaar, en dan toch weer heel blij met mijn materialen,gereedschap en ideeën.

Enne...de zwarte blikken zijn koffieblikken, ik kreeg ze ooit van vriendin Carolien. Helaas is ze er niet meer, ze zou het echt leuk vinden denk ik.

Mijn liefje is (g)een vogelaar......

Om te beginnen: ik heb niks tegen vogelaars ( een vogelaar is iemand die een super verrekijker heeft en een camera met een lens met een lengte van zeker 80 cm,  altijd op zoek is naar bijzondere vogels, veel geduld heeft en dan uren staat te turen tot hij hem ziet. En ja het is meestal een man)

Mijn lief( B) heeft een nieuwe verrekijker, eindelijk een goede (niet in de ogen van een echte vogelaar). Vanmiddag gingen wij naar een rommelmarkt en daarna naar een prachtig natuurgebied bij Ameide.
Koffie mee, lekker op een bankje midden in de natuur, en een klein rondje lopen door het watergebied.
B met zijn verrekijker in de aanslag want er was daar een Stern kolonie.
Prachtige vogel een stern, maar als ik hem één keer heb gezien dat is het wel klaar.
Onverwacht kwamen we op een klein houten plateau aan, en echt waar, daar zaten 3 zgn vogelaars.
B stond gewoon een beetje voor gek met zijn hippe kleding en zijn gewone goede verrekijker ( en zo'n gezellige vrouw bij zich).
Mijn mond bleef ervan open staan, er werd niks gezegd, opperste concentratie.
We (ook B) moesten er een beetje om lachen.
Na 5 minuten vroeg ik mijn lief of hij de krokodil van vorige week al weer had gespot met zij verrekijker.
Niemand reageerde en B maakte aanstalten door te lopen. Zoiets moet je echt niet zeggen zei B.
Wat had ik een pret.
Rondje lopen, prachtig helder water, overal vogel geluiden en we zagen een heuse Kneu ( nee geen kneus).
Onderweg best veel enorme lenzen met mannen eraan vast.
'Goedemiddag nog wat gespot?'( ja echt dat vragen ze aan elkaar)
ja deze mooie man zei ik monter'.( ik bedoelde mijn lief)

Er stond ook een houten muur, met daarin allemaal gaten. Daar kon je je enorme lens, verrekijker doorheen steken om vogels te spotten zonder dat de vogels jou zouden zien.
Oh wat leek me dat een leuke foto, allemaal mannen met dikke buiken (ja die hadden ze ook) en lange lenzen voor zo'n gat (vogel peepshow).
Ik mocht natuurlijk niet achter de gluurmuur ( stel je voor dat de vogels ...)
Dus met mijn arm door het gat maakte ik een portret van manlief, die heel gelukkig nu eens goed een stern kon bestuderen.

Mochten jullie denken dat ik niet van natuur hou, dan heb je het mis.
Ik ben echt dol op natuur, weet er best veel van, maar er is een grens.

Dik

In de kring zouden we heel hard Hiep Hiep Hoera zingen voor kleuter.
Zo hard dat zijn opa en oma, die heeeeeel ver weg wonen, het ook kunnen horen.
Ik sta op, loop door de kring naar het raam.
En dan hoor ik:
Kleuter 1 : ' zo die is dik'
Kleuter 2 :'  dat mag je niet zomaar zeggen'
Kleuter 3 : ' nee dat is onbeleefd zegt mijn moeder'
Kleuter 4 : ' en dat is ook niet leuk voor Ineke'

Ik zeg niks, zet het raam open, loop terug naar mijn plek en we roepen heel hard met zijn allen.
'Hieperdepiep Hoera !!!'

Eerlijk zijn ze dat dan weer wel.

Spelend en lerend

Vandaag een inval dag op een voor mij onbekende basisschool.
Dertig kleuters,echt een grote groep. Maar zulke heerlijke kinderen. Ze wilden alsmaar dat ik voorlas, en vonden mijn blokfluit ook heel bijzonder.
Het spelen, en dus ook leren ging gewoon geheel vanzelf.
Zo speelde een kleuter van vier jaar 45 minuten lang in de bouwhoek. Heel geconcentreerd bouwde hij, probeerde hij, keek hij, en het werd steeds groter en schever.
Dit is het bouwwerk na 20 minuten. Zo knap. Ik heb lang naar hem zitten kijken.
Hij was vooral bezig schuine plankjes te plaatsen en daar dan weer recht op te bouwen.
Zo bedachtzaam.

Het thema was 'water' en dus was er ook een waterbak in de klas, met schuim.
Natte buiken en een natte vloer, maar wat maakt dat uit als je ze zo fijn ziet spelen samen.

's Middags wilde ik met een aantal kinderen muizentrapjes maken (met 2 stroken papier) maar ze wilden het allemaal, dus voor ik het wist zat ik met 30 leerlingen te vouwen.
Een aantal konden het en hielpen uit zichzelf de anderen, na 20 minuten had iedereen een trappetje.
Het leek wel een instrument ( accordeon) vonden ze.
Toen vroeg een kleuter, als jij nou OzeWiezewoze fluit dan spelen wij op onze accordeons en zingen we ook.
Dat werd een geweldig concert!

Mooi Veere

Was laatst weer even in Veere. Daar heb ik veel zeil en kampeerherinneringen. Ik word oud maar Veere is veel ouder en nog steeds zo mooi.

Dromen van de zon

https://youtu.be/3PYAA9PKQZg

Vandaag weer klusdag met vriendin H.
Eerder schreef ik al over deze traditie, her begon met drie. Helaas vriendin C in juli 2013 overleden.

Vandaag de kleine stadstuin aan de Albert Cuyp aangepakt. Stoer ploeterden we in stromende regen.
H erg blij met het resultaat : een fleurig tuintje.
Nu moet het nog gaan groeien.
En daarvoor is de zon nodig.
Klik op de link bovenin en dan kun je genieten van een prachtig liedje van Stephanie Struyk.
'Dromen van de zon'

We sloten de dag af met een heerlijke gezonde maaltijd bij de Bazar aan de Albert Cuyp.

En ik bleef stil

Vanmorgen fietste ik met mijn mand vol plantjes van de bloemenmarkt naar huis. Onderweg genoot ik extra van wat zag en besefte.
Al sinds mijn 19e jaar woon ik in Utrecht, vandaag op de fiets genoot ik van de oude grote bomen, historische gebouwen, oude sterrenwacht, de locomotieven op het terrein van spoorwegmuseum, het bloeiende fluitenkruid langs de singel. Wat ben ik blij met Utrecht.

Ik reed een stukje door een volksbuurt, mensen op bankjes in hun betegelde tuintjes, echte geboren en getogen Utrechters.

Plotseling viel me op dat er ME busjes stonden, en ik zag politie te paard, politiebusjes, er leek wat aan de hand.
Bij het stoplicht vroeg ik het aan een man op een scooter.
Hij antwoordde in plat Utregs..........

Dat er een demonstratie was tegen het inrichten van een asielzoekers centrum aan de Koningsweg. Hij baalde dat ze voor zijn huis verzamelden voor de demonstratie, dat zette zijn wijkkie weet in zo'n kwaad daglicht. 'Dat is niet fijn lijkt me'; zei ik nog inlevend.

Vervolgens zei hij dat hij het er natuurlijk wel mee eens was en dat het maar een afgelopen moest zijn 800 miljoen aan die teringlijers te geven.
Hij kon het weten, hij werkte in de zorg en zag dat de ouderen in Nederland dat geld nodig hadden.
Oprotten dus met die goudzoekers.
Ik bleef stil.
Het licht ging op groen.
Ik stapte op mijn fiets en was totaal verbijsterd.
Eigenlijk was ik gewoon van slag.
In mijn hart nam ik het op voor de initiatieven in Nederland om vluchtelingen welkom te heten, maar ik kreeg het niet gezegd.....
Opeens voelde ik de moed zakken, zoveel mensen die niet de mogelijkheid hebben goed na te denken over deze problematiek. Het niet van allerlei kanten kunnen bekijken. Ze zien het gewoon zwart wit.
Hoe moet dat toch?
Ik weet het niet.
Ik heet iedereen welkom en wil me daar voor inzetten.

Creativiteit stroomde

Vanmorgen viel ik voor de 2e keer in in een kleutergroep (op de school waar mijn kinderen hebben gezeten).
Deze school geeft veel aandacht aan creativiteit. 6 grote thema's per schooljaar wat middels alle vakken per niveau wordt verdiept.
Wat me opviel?
Bijna geen conflicten.
Vijf jongens die 45 minuten potje mens-erger-je-niet speelden zonder problemen.
Kinderen die plakten knipten,elkaar hielpen,de plakband deelden.
Kinderen die in de gang met kinderen uit andere kleutergroepen speelden op het vliegveld wat ze samen gemaakt hadden.
(Thema reizen /andere landen)
Twee meiden die van kapla een boerderij bouwden op 10 cm afstand van een grote eiffeltoren van kapla zonder dat die toren omviel... (die toren stond al een week op dat tafeltje ).
Een  groepje wat in de zandbak dacht een Dino bot gevonden te hebben en er een uur mee bezig waren  ( klein kleutermeisje zei nog wel dat ze dacht dat de Dino dood was).
Kleuters met  plastic scheppen als gitaren.
En  nog veel meer.
Gewoon vanzelf.
Die leerden veel van het spel samen.
Daar genoot ik erg van.

Reizigers

Dat ik hem soms mis moge duidelijk zijn.
Maar dat hij nu erg gelukkig is dat is heerlijk.
Krijg regelmatig mooie foto 's via WhatsApp
Lang leve nieuwe social media!

Bloemen

Overal bloemen en licht groene bladeren aan de bomen.

Tas voor haar

Ze was zo blij met de tas!
En ik.was zo blij haar weer te zien.

Tas voor

Morgen zie ik vriendin H, ze is 70 geworden en is dit weekend in Zeeland. Ze woont in Denemarken.

Ik heb al vaker over haar geschreven, zij was de docent beeldende vorming op de havo die mij inspireerde mijn hart te volgen in de keuzes die ik maakte in mijn leven, studie ed.
Ik deed eindexamen beeldende vorming en kunstgeschiedenis en dat was op die school echt geweldig!
Later maakte ik een film/documentaire over haar. Ze is schilder. Met onder andere die film behaalde ik mijn benoembaarheid voor kunstvakdocent. Maar dit ter zijde.

Ik heb een tas voor haar gemaakt. Natuurlijk.

 

Er volgen nog wat details, bijvoorbeeld de houten dunne bodem. . . . .

Poppenmaaksels

Als je weet dat de tweejarige  E een echt poppenmeisje is dan ga ik regelmatig los.
Ze is de dochter van mijn grote kleine vriendin S, waarop ik wekelijks paste (en voor haar zusje) in de jaren tachtig.
Ze gaan op vakantie en een grote pop in de handbagage leek me niet zo handig dus ik maakte een poppentasje met popje Sammie inclusief vakantie spulletjes.
Het zonnehoedje haakte ik met kleine E erbij, dat is bittere noodzaak. hi hi
Toen ik oppas was bij haar moeder en zusje ( S en V, ik schreef eerder over mijn bijzondere gevoel voor deze nu prachtige jonge vrouwen)  was ik er voor de creativiteit, handwerken en praktishe zake.
Dus kleine E heeft vandaag kennis gemaakt met de haaknaald en dat wat je ermee kan maken, haken!

Op pad ging ze met de poppen tas om, en een nieuwe rok.

Want zo'n 8 jaar geleden maakte ik een serie rokjes in allerlei kleine maatjes.
Eentje had ik er nog, die kwam nu goed van pas, ze vond het prachtig.
Fijne vakantie lief meisje!

Rupsenpret

De kleuters vonden een rupsje. Onderin het emmertje een bedje van verse blaadjes. kleuter M: `hij is schutgekleurd net als militairen'. Ze vonden het leuk te weten waarom dat zo was.
Ze wilden een dakje. Dat losten ze zelf zo mooi op! Kijk maar : een takje over het emmertje en dan kun je de blaadjes er zo opleggen!

'Juf we hebben een circusact gemaakt'
Ik liep er snel heen want vroeg me af of het wel goed zou gaan.
Ze hadden 3 takjes over het emmertje gelegd, en zetten de rups aan het begin van een tak.
'Kijk juf, een koorddanser" nee een  'koordrenner'.
De rups liep keurig over het takje,stapt daarna over naar het volgende takje en loopte weer terug.
trotse kleuters.

De ochtend ging verder wel erg over rupsen en vlinders. We zochten mooi filmpjes en ik maakte tijdens het eten een rupsje van een stukje chenilledraad.
Dat viel op en al snel zaten er allemaal kleuters rupsjes te maken, en daarna een vleugel erbij.

Dus het is een rups en met de vleugels eraan een

Dus het is een rups,  en met de vleugels eraan een
vlinder.

Spiegeldoorkijkje

Langs de kant van de weg kocht ik deze mooie diep rode tulpen. Ze stonden in een emmer in een houten kastje aan de kant van de weg in Limmen. Mijn moeder reed voor langs alle tulpen kastjes.
Ze zijn wel twee keer zo lang geworden.
Even een doorkijkje.

Soezelende pluizen

Aan onze ijzeren roodborst was een spinneweb gemaakt.
Deze warme dagen vliegen er miljoenen pluisjes door de lucht..
Sommige rustten vandaag even uit in het spinnenweb, lekker in de zon.

No-sauna

Eerder sprak ik me er nooit zo over uit.
Om me heen zijn er liefhebbers en mensen die het er eigenlijk nooit over hebben.
SAUNA

Zo het is er uit.
Drie keer ben ik naar de sauna geweest.
Ik probeerde alles en probeerde het grote genieten en ontspannen in de zetten.
De eerste keer was in een sauna in dorp dichtbij Utrecht. Ik was toen nog schoolbegeleider kunsteducatie en na 10 minuten kwam ik al een leerkracht tegen die ik de week ervoor begeleid had in de klas bij fotografie project.
' hé hoi' , ' hoi'.  .....
Nog geen 5 minuten later zag ik de vader van vriendje van mijn zoon.
Nog altijd is het beeld van dat wat lang en scheef hing niet uit mijn geheugen te krijgen. Ik zag hem gister in de supermarkt.

De tweede keer zat ik met vriendin S in zo'n heet bubbelbad . In een kring met meer mensen. .. vriendin S kwam steeds dichter bij me zitten. Naast haar zat een man die probeerde subtiel bij haar op schoot te komen. Wat een gedoe.

De derde keer had ik al niet zo'n zin.
Het was superdruk. Toen dacht ik ik vind het niks. Toen ik het zwembad in wilde stappen via het trapje was mij de man natuurlijk al opgevallen die steeds bij de trapjes zwom wanneer er blote dames het trapje afdaalde....point of view...

En nu kom ik er maar gewoon voor uit.
Ik vind het vreselijk in de sauna.
Nu denken jullie misschien: ja met haar lijf voelt ze zich misschien niet zo fijn bloot.
Nou dat valt best mee eigenlijk, al kijk je in de sauna toch naar elkaar en ik dus ook. Sommige mannen ,getsie, die gaan met andere reden naar de sauna. En dat ze kijken dat lijkt me logisch. Doe ik ook.

Maar ik vind het ook zo warm... in zo'n sauna met van dat hete hout. Pfft, na een minuut weet ik al dat ik wegwil.
Vriendin M deed deze week voor hoe mannen met lende doek opgietingen doen.
Ze wapperen wat geuren de sauna in.
Wil je rustig zitten, puffen, volhouden, komt er ook nog zo'n wapperaar.
Dan na de sauna het zwembad in.
Trapje afdalen.  Koud en warm.

Natuurlijk drink je ook wat. In je blootje in zo'n badjas.  Neem jezelf iets fris en fruitigs. Ruikt het toch naar gehaktballen.
Nee, ja, echt waar, dat dus.

Natuurlijk moet ik ook eerlijk zijn.
Een keer was er ook een heel fijn zout bad waar je in kon liggen en bleef drijven.
Gewoon eenpersoons baden op een rijtje.
Dat vond ik echt heerlijk.

Maar toch ga ik  niet meer naar de sauna.
Gewoon niks voor mij.
Het hoeft ook niet, is luxe toch?

Drijven in de zon op een luchtbed dat vind ik daarentegen superontspannen.
Die water golven onder het luchtbed. ..ect zalig.
Maar ja..geen sauna zonder loerende mannen, gehaktballen, met zon en golfjes waar ik met luchtbed naar binnen mag om enkel en alleen maar te drijven.

Zo ik heb gezegd.

Beschaving

Deze week ging het vaak over vrijheid en oorlog.  Op televisie, thuis, in de krant,op straat, en overal.
Och, dan sta ik stil bij WO II.
Mijn beide ouders hebben de oorlog meegemaakt, mijn schoonmoeder, en alle anderen. We kennen veel verhalen en ook heel veel verhalen niet.
Nu, juist nu was het zo confronterend, er is zoveel leed en onrecht. Elke dag sterven er mensen omdat ze niet geaccepteerd worden door  andere mensen.
Het gaat door.
En we herdenken wat gebeurd is.

Ik weet geen oplossing en denk alleen maar dit:

 

Noord Hollandse Roots

Zodra ik in Noord Holland ben voel ik mij nog meer thuis. Mijn gebied, mijn dialect, gewoon het land waar ik de eerste 9 jaar van mijn leven heb gewoond.
Heerlijk.En dat lichtblauwe huis aan het water dat is mijn droomhuis 

Windje waaien

Dag Pip

Onze Pip is dood.
In februari 2004 kregen we haar als pup. Zoon J was 11 jaar en zoon K was 8 jaar.
Om de beurt gingen ze mee naar de puppytraining en ze lieten net als wij Pip dagelijks uit.
Pip was een kruising tussen een Kooikerhondje en een Markiesje.
Pip is deel van het gezin geworden, wij hadden helemaal geen ervaring met honden, maar Pip werd onze allerliefste; altijd lief en vrolijk. En blij met iedereen die op bezoek kwam.
Daarnaast was ze een allemansvriend en iedereen was dol op haar.
Ze werd ziek, hartkwaal, en is vanmorgen thuis rustig dood gegaan.
Het is vreemd en leeg. We hebben fijne herinneringen en mooie foto's.

Op een plankje