Ze zijn er weer

Om 13.00 uur zat ik op mijn rollator op de stoep voor het huis in de zon.
Om 13.05 kwamen ze bepakt en bezakt aanlopen (back-packers)
Mijn zoon, zijn vrouw en hond Banana.
Wat was dat heerlijk en ook weer gewoon.
Op 9 juni 2017 vertrokken ze na 6 weken Nederland en nu zijn ze hier voor een maandje.
Het had wat medische oorzaken(zoon) dus dat willen ze uitzoeken hier.
Daarna gaan ze weer voor 3 maanden naar Kroatië, want zij moet dan uit Schengen.
In jullie komen ze weer voor 6 weken en dan gaan ze een paar maanden naar Canada (zij is Canadees).

Och wat heerlijk.
De honden hebben het fijn.
Pitou is nog nooit zo blij geweest toen ze zoon Jaro zag...( tja....).
En ik geniet van mijn complete gezin.

Morgen ben ik jarig,  dan word ik 55.
Toch best een getal.
Ik kan altijd op twee manieren naar zoiets kijken. Als het over mij gaat, 55, nou niks aan de hand  ik ben hoe ik me voel en dat voelt jeugdig.
Maar als het om de leeftijd 55 gaat dat vind ik het een hoog getal.
Tegen de 60....

En nu:
Nu is zo'n fijn moment.
Ik lig in bed.
Beneden is men druk.
De slingerla ging open...
En er werden geheime boodschappen gehaald.
Morgen 7.45 ontbijt op bed werd gezegd.

Daar lig ik me nu al op te verheugen.

Ze zijn er weer.