Borduurkunst

De laatste periode ben ik niet zo'n regelmatige Blogger meer.
Soms loopt dat zo, dan heb ik geen verhaal of verwondering.
Of geen schrijfinspiratie.
Vandaag kreeg ik van vriendin S (die van die mooie oude boerderij in Franse Ardennen) een enorm groot borduursel.
Het paste net in de panda.
209 nietjes moest ik verwijderen en toen had ik hem van de plank.
Ik bedenk me dan altijd hoe zo'n Franse vrouw daar avond na avond aan heeft zitten werken. Tellen, borduren, afhechten.
Hoeveel jaar zou ze er wel niet over gedaan hebben.
En waarom kiest ze dan dit schilderij van Jean Baptiste Oudry.
Zou ze een plekje hebben waar hij komt te hangen?
En als het klaar is, is ze dan zo blij dat ze manlief aanmoedigt hem mooi in te lijsten, en zou hij dan zo trots zijn dat hij er veel aandacht aan besteedt? Nietje na nietje schoot hij erin om het zo goed mogelijk op te spannen.

Toch vreemd, dat ik denk dat een Franse vrouw het borduurde en haar echtgenoot het inlijstte.
Ik ken mannen die prachtig borduren....
En ik zou het zelf hebben ingelijst.
Maar toch, een boerin in een boerderij die dagelijkse wat steekjes zet.
Dat is toch een mooi beeld.

Ik zocht een foto van het schilderij uit 1756 erbij. Prachtig vind ik dat, zo'n mooie plek en prachtig van sfeer en kleur.

Morgen gaat ie in een sopje en laat ik hem wapperen aan de lijn.
Dan is ie klaar om verwerkt te worden in een tas.