Voor altijd

Oudejaarsavond, over 52 minuten is het 2013.
2012 was voor mij een heftig jaar:
- Heftige bezuinigingen zorgde ervoor dat ik na 24 jaar mijn heerlijke baan kwijt raakte.
- Door slordigheid van de anesthesist leed mijn jongste zoon zeer ernstige pijnen na een operatie

Dat soort dingen gaan er op zo'n rare laatste avond wel door me heen. Al heb ik niks met oud en nieuw, ga zsm na 24.00 uur naar bed, toch denk je even terug en vooruit.
Maar ik durf ook te denken dat de studie die ik nu doe ook een kans is één van mijn dromen waar te maken. Kinderen inspireren om te leren. 

Natuurlijk bakten wij oliebollen vanmorgen, 109 stuks dit jaar. Ze zien er allemaal anders uit.

En neem ik straks een advocaatje met slagroom, ik drink nooit alcohol, het enige is af en toe een advocaatje met Kerst en Oud & Nieuw.

En dit is in de woonkamer, en dat is wat ik deze week soms voel.
Mijn lieve vriendin C is ernstig ziek, dat weten we nog niet zo lang. Zomaar ziek worden.
Dat kan, en dat is het angstige aan het leven. Wat je ook wil, of gaat plannen, of denkt te weten?
Gezondheid heb je niet in de hand.
Lieve C, voor altijd zegt ik tegen mijn allerbeste vriendinnen, dus ik ben er voor je.

Ineke

Materialen bij de hand

Ben zo dol op materialen in mooie doosjes, stapeltjes, potjes, rijtjes, laatjes, enz.

Ik denk dat ik thuis, vooral in mijn eigen atelier, zoveel materialen heb dat ik daar enorm veel kinderen of volwassenen mee aan het werk kan krijgen.
Het is fijn te verzinnen wat ik er allemaal mee kan maken, dat schrijf ik op,maak een voorbeeld of zie het voor me.
Maar eerlijk gezegd komt er op dit moment heel weinig van maken.
Gelukkig geven de verzonnen dingen mij ook al een heel tevreden en rijk gevoel.

En ooit heb ik er tijd en ruimte voor, enne. . . . dan heb ik alle materialen gelukkig al in huis.

Ineke

Uilenleed

Kreeg van dichtbij vriendin M twee uilen. Een prachtige mat- glimmende uil in mooie kleuren, en een lieve witte donzige pluizige op kleine pootjes.
Beide vol wijsheid dat weet ik zeker.

De glimmende hing ik even tussen kerslichtjes, dat zag er zo prachtig uit. Ik zou er een foto van maken voor mijn blog en toen. . . . . viel hij zomaar op de grond in duizenden glimmende stukjes.

Wat moet ik daar nu weer van denken? Zo jammer, en ik was er zoooo blij mee.
Ik had hem al mijn geluks-uiltje gedoopt, ik wilde hem in mijn atelier boven mijn tafel ophangen, en dan zou ik hem soms advies vragen.
Nu wordt de taak van die lieve pluizige uil groter: naast het brengen van zachtheid en liefde moet hij mij nu ook voorzien van wijs advies, en af en toe een schop(je) onder mijn kont.

Maar, of deze donzige lieve pluizige uil dat kan?

Afwachten dus.
Ineke

Stap voor stap

Heb weinig woorden, zit nog in een soort winterslaap. Dat is echt wintervakantie gevoel.
Heb nog geen zin in de grote wereld, het leven waarin gestudeerd, geregeld, stage gelopen, gekookt, en nog veel meer ,moet worden.
Stap voor stap ben ik op weg naar het nieuwe jaar.

Ineke

Herinneringen

Het is een tijd waar weer veel herinneringen boven komen, ook omdat je thuis bent met zijn viertjes en de jongens nu zo groot zijn dat zij ook allemaal hebben aan toen ze kleiner waren.
Deze maand had ik ook een paar fotoboeken beneden in het zicht gelegd, en met die foto's werden er vele herinneringen aan de vakanties opgehaald.

En als je dan dit liedje van Bert en Ernie luistert, dan komen er bij iedereen herinneringen boven.

Ineke

Pippi voor altijd

Eerste Kerstdag : 'Pippi Langkous , de Film'
Tweede Kerstdag: 'Pippi gaat van boord'

Gezellig met zijn vieren op de bank.
En die Pippi zegt zulke fijne dingen, eigenlijk inspireert ze mij al vanaf 1969.
Ik weet bijna alles nog van de films. Misschien moet ik haar logica in het onderwijs ook gaan inzetten!

"Had ik nu gister maar niet de kamer gedaan dan wist ik nu waar ik zoeken moest"
Ik ben als ik heb opgeruimd de eerste weken alles kwijt.

"Ik heb een nieuw spelletje : dingen zoeken. Want als je echt uit je ogen kijken vind je de leukste dingen"
Klopt toch? Ik noem dat altijd vindsels. Mijn huis ligt er nog vol mee.

Ik kruip nog even tussen de kaarsjes en het donker, heerlijk.

Ineke

Vrolijke feestdagen

Ineke

Thuis

Thuis.
Heerlijk.
Nu het kind en onszelf verwennen en heel erg uitrusten van afgelopen week.
Thuis.

Hoe fijn dat was besefte toen ik vanmiddag in onze eigen apotheek enorm lang moest wachten.
En rustig van mijn nummertje iets zat te vouwen. Een film ging in mijn hoofd voorbij.

Opeens herinnerde ik mij het afvalzakje wat naast het bed van mijn zoon hing, dat was zo een vrolijk zakje, ik heb er één meegenomen.

 

 Fijne feestdagen allemaal.

Ineke

 

Draaimolen

 

Ineke

In de lift

Zoon gaat goed. Hij zit in de lift! En wij ook een paar keer per dag in de ligt naar de elfde etage.
En dan te weten dat ik liften echt vreselijk vind.
De borstkas van zoonlief is mooi, echt knap gedaan.
Maar we hebben nog zoveel vragen hoe het met de pijnbestrijding zo mis heeft kunnen gaan.
En soms komt het bij K weer boven en dat is pittig om te zien, hij is zo teleurgesteld en boos.
Gelukkig  hebben we fijn klein huisje waar we tussen de bezoeken aan hem kunnen bijkomen.

 

 En door de regen zien we af en toe het prachtige Limburg.

Nu kerststerren vlechten.

Ineke

Tot morgen

Tot morgen.
Ineke

Moederhart

Mijn moederhart brak toen mijn zoon terug kwam van de operatie, hij had onnodig veel pijn geleden door het losschieten van het slangetje van de epiduraal (ruggenprik) na de narcose.
Zo trots hoe hij vol vertrouwen de operatie was ingegaan, goed voorgelicht over de extra pijnbestrijding die nodig was om de pijn te stillen na zo'n borst-kas-operatie.
Boos, teleurgesteld, maar heel stil lag hij te wachten tot de morfine en andere pijnbestrijdings-middelen hun werk deden.
Wat een dappere dodo.

Ineke

Limburgs

Ze praten hier Limburgs. Klinkt vriendelijk en kerst-achtig.
Tot vanmorgen een oude dame in de wachtkamer tegen mij zei: " mijn moeder was Nederlands en mijn vader Limburgs, wij leerden ook Nederlands thuis".
Toen dacht ik toch even dat ik in het buitenland was.
Hij ligt op de 11 e verdieping, kijk maar goed. En zie je hem?
Ineke

 

Pretogen

Dit is mijn jongste zoon K,13 jaar geleden.
Hij heeft een aangeboren trechterborst en wordt daar morgen aan geopereerd in Limburg.
Dat is de enige plek waar ze de nuss bar operatie doen. We verblijven 8 dagen in een huisje in de buurt van hem. Daarna gaan we weer naar huis.

Wat een mannetje, met zijn prachtige blauwe pretogen. Voor dat mannetje, wat inmiddels al een grote kerel is, gaan we komende dagen even heel goed zorgen. Blogberichten zendt ik komende week vanuit Limburg.

Ineke

Kerstballen van groep 4

Vandaag lesgegeven in een kerstklasje.
Kerstlichtjes aan, kerstboom, prachtige versieringen, praten over dromen en wensen, zingen en zelf kerstballen maken.

Rare foto op een verkeerde glimmende lap, maar ze zagen er prachtig uit.
Al was het technisch een moeilijke opdracht voor mijn kleine vrienden.

Ineke

Pompom

Met vloeipapier of servetjes kun mooie pompoms maken.
Leuk om je huis mee te versieren!

Zelf maken? Klik op POMPOM en bekijk een instructiefilmpje.Succes.

Ineke

Vriendschap voor altijd

Pompoensoep met de H en C, sint cadeautjes maar zonder gedichten, daar was het gewoon het jaar niet voor, voor ons alle drie niet. Gezellige soep, kaarsjes aan, knus op de bank en dat al sinds 1985.

C droeg een trui met vogeltjes waarvan er één mij steeds aankeek.

 

Zo'n lief vogeltje, met zo'n wijs snaveltje. Ik heb in zijn vogeloor gefluisterd dat hij en zijn vriendjes er voor moesten zorgen dat dat lijf wat hen draagt weer gezond en vitaal wordt. Het voelde als een goede afspraak.

Ineke

Onzichtbaar

Vandaag een gedicht van Hans en Monique Hagen.
Het gaat over mij, tenminste dat denk ik altijd als ik het lees.

een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint

Bij Plint kun je deze poster kopen waarop dit prachtige gedicht staat.

 Ineke

400ste blogbericht !

Vandaag een tas voor mezelf genaaid. Ik vond dat ik dat verdiend had.
( natuurlijk zeg ik dat, anders is het beetje gek dat ik mezelf zomaar een zelfgemaakte tas cadeau doe)

Dit is de bodem. Mooi toch? Binnenkort meer.

Met dit vries-weer zie ik overal waterschaaltjes met ijs. Dat vind ik zo prachtig, vooral als er iets inzit.

Ineke

Heen en terug

Vandaag naar de Pabo in Meppel geweest, toets Taal gehaald, twee lessen gevolgd, intervisie gehad en gezellig gegeten met medestudenten.
Op de heenweg gelachen om het bericht dat de brandweer met een aantal brandweer auto's naar een school in Utrecht was gereden na een brandmelding. Degene die 112 had gebeld was geschrokken door een groot vuur wat de leerkracht op het digibord liet zien ( om de sfeer in de klas te versterken, ha ha, maar omdat het nog donker was schrok die persoon zich blijkbaar een hoedje. . . . )

Op de terugweg koud en soms wit, en toen genoten van dit liedje.

Bij thuiskomst om 22.30 uur een warm huis vol brandende met kaarsjes.
Heb geen woorden meer voor vandaag.

Ineke

De zon gaat altijd onder

Onderweg naar huis genoot ik van de ondergaande zon en mijmerde nog wat over de stagedag van vandaag. De leerlingen zijn onrustig, en ik vond het voor het eerst moeilijk om een les te geven.
Een rekenles, niet persé het onderwerp, maar de methode-opbouw met werkschrift, rekenboek en digibord. Daar moest ik echt aan wennen.

Om me heen kijken is dan het beste wat er is, die mooie zon en dan een snelle foto met smartphone.
Bij thuiskomst zat de oudeste zoon gezellig met ons Pipje op de bank. Hij komt overdag dan gewoon een bakkie doen bij de hond (hij woont op kamers).

Voor het eerst was ik jaloers op Pip: lekker gewikkeld in een door mij zelf gehaakte deken op de bank naast die fijne zoon.

Ineke

Kerst met Zazi

Afgelopen vrijdagavond heb ik een optreden van Zazi bezocht. Echt oer muzikale meiden.
Alles was goed verstaanbaar, met mooie stemmen gezongen en prachtig zuiver in de driestemmige liedjes. De zangeressen begeleidden zichzelf onverschrokken op piano, mandoline, ukelele, accordeon en cello, of met een beetje slagwerk, ook instrumentaal in wisselende combinaties.Aanleunend tegen het cabaretlied of met een vleugje jazz, alles werd ook visueel kleurrijk en levendig opgediend, met hier en daar een grappig verhaaltje. 

En omdat B een kleine kerstboom heeft gekocht en versierd kunnen jullie nu een stukje horen van wat de dames van Zazi zo knap kunnen! klik op:   luister fijn naar ZAZI

 

 En droom ondertussen weg bij ons kleine vogelboompje.

Ineke

Het wordt winter

Gossiemikkie, het is 22.45 uur. Tijdens het blogbericht schrijven kijk ik tv met mijn 3 mannen.
Ontvang ik opeens een mail van één van mijn trouwste volgsters met de vraag wanneer mijn blog erop staat anders kan ze niet slapen. hihihi

Hier is ie dan, en hij gaat vandaag over de plek waar wij wonen, in Utrecht, maar aan de rand dus dat betekent dat we zo de wijk uit fietsen en dan langs het bos Amelisweerd richting Bunnik.
Onderweg kun je dan afslaan naar Rijnauwen en heerlijk koffie drinken bij de Veldkeuken.
Mooie plek, oud boswachtershuis, bijzondere tuin, lekkere koffie, lekker brood, lekkere taart en heel mooi uitzicht.

En in de wintermaanden brandt de houtkachel.

En dan thuis zet B steeds de winter cd van Paul de Leeuw op ( 'het wordt winter') ik vond het steeds te vroeg maar vandaag paste het helemaal.
Ineke

Sneeuwlicht

Wanneer er buiten sneeuw ligt is het hele huis anders verlicht. Zo prachtig.

 Winterlicht noem ik dat altijd, waarschijnlijk heet het niet zo, maar het is een soort lichtblauw licht.
En zelfs als het donker wordt is de tuin veel lichter en ziet het huis er ook anders uit.
En als dan ook de zon nog schijnt in huis, dan is de lekkerste plek op de bank in de zon.
De zon verwarmt het huis, en mij.
Vanavond ging de zon in het roze onder.

Morgen weer zon in de witte wereld?

Speculaasje

De laatste tijd worden er van alle kanten weer speculaasjes aangeboden
( thuis koopt manlief bij voorkeur speculaasjes bij de koffie).

Nu kies ik altijd bewust een speculaasje uit, er zijn immers altijd verschillende in zo'n pak.
Dat was vroeger ook al.
Ik nam nooit het speculaasje met de plantenbak, de olifant, de molen of de twee kinderen.
Het speculaasje met de twee kinderen erop was namelijk altijd voor mijn broer(tje) H, mijn moeder kreeg van ons altijd die met de plantenbak, en ik?
Ik wil altijd het liefst het vrouwtje met de plant. Deze dus:

En dan at ik eerst de plant op en daarna het vrouwtje.
De laatste tijd vertel ik daarover, en ik kom zoveel mensen tegen die niet eens weten dat er op speculaasjes
verschillende afbeeldingen staan. Echt waar.
Hoe kan dat nou? Heb je dan als kind ook nooit naar de afbeelding gekeken, was je daar niet mee bezig?

Misschien ben ik van de details, maar dat maakt alles zo leuk.
Natuurlijk lust ik ook het speculaasje met de molen, of de olifant, maar misschien smaakt mijn favoriet net iets lekkerder.

Ineke

De Mus en het Hertje

Zegt de Mus tegen het Hertje : 'Gezellig zo samen bij het kaarslicht, vind je niet?'

'Nou en of ', zei het Hertje, ' doen we zo lekkere zachte sokken aan en maken we koffie en ploffen we op de bank'.

Sinterklaas

Ze geloven, ze twijfelen soms, maar ze genieten er allemaal zo van.
En ik herinner me de spanning met Sinterklaas niet heel goed meer, het zit ver weg, maar kan het niet meer vinden.
Kreeg ook geen schok toen Sinterklaas de klas binnenkwam, ik keek met open mond naar de kinderen die vragen stelden, tekeningen hadden gemaakt, of spontaan bij de Sint op school kropen.

En zoveel kinderen verkleed als pietjes op school, met af en toe een sinterklaas met een afgezakte baard of slappe staf.

We deden allemaal spelletjes met de kinderen, en . . . . . Pieten gezichtjes maken van marsepein.
Marsepein is tegenwoordig helemaal in de mode, je ziet het in veel kleuren in de winkel liggen.
De resultaten waren erg leuk, en.....deze kunstwerkjes mochten ze thuis pas opeten.

Er heeft hier nog geen Piet aan de deur geklopt . . . . .
Ineke

Bijna Sinterklaas

Vanavond met deel van het team op school geoefend voor het Sinterklaasfe.est
Aan de leerlingen was dat wel te merken vandaag, zo druk en onrustig.

De kinderen van de eerste vier groepen krijgen morgenochtend een schimmenspel te zien bij een voorgelezen Sinterklaas verhaal. En in het verhaal zit Sinterklaas opeens te ontbijten bij de hoofdpersoon aan tafel.
En op school? Zit Sinterklaas opeens te ontbijten achter het schimmendoek.

Dit zijn natuurlijk foto's van het oefenen. Morgen zit de echte Sinterklaas, met baard, achter het doek.
En daarna komt hij 10 minuutjes bij ons in de klas. Spannend!

Ineke

Blaadje in de wind

Door mijn nieuwe leven en leren over en met  kinderen op de basisschool kan ik al mijn kinderboeken, kinderfilms, ideeën weer uit de kast trekken.

Zo kan ik nu ook één van mijn lievelingskinderboeken gebruiken in een les over dromen.
Een blaadje in de wind van André Dahan.
Een boek zonder tekst met prachtige illustraties over Helico die gewekt wordt door een blaadje en er in zijn droom achteraan gaat.

Ik vind de tekenstijl van André Dahan zo prachtig.
Helaas heb ik maar 1 boek van hem, zou graag de andere boeken ook hebben.

Ineke

Sinterklaas 1981

Komende week vier ik Sinterklaas met groep 4.
Toen mijn zoon J in groep 4 zat was hij helemaal in de ban van Harry Potter.
De eerste drie delen las hij dat jaar uit.

Van de ouders werd toen verwacht dat we een surprise voor ons eigen kind maakte en er een cadeautje instopte, en dan bezorgde we die surprise stiekem op school.
De surprise die ik toen voor J maakte staat nog altijd op zolder.

Een beschilderde bloempot, met een uil, spinnen en ander tover taferelen erop. En het cadeautje was een zaklamp.
Doordat ik me weer in de ontwikkelingsfases van kinderen verdiep komen er veel herinneringen boven.

Ineke

Vindsels

Loop wat, zoek wat, vind wat en verzamel.
Leg het neer, rangschik, kijk en geniet en maak af en toe een foto.

Ineke

Toen mijn ouders zo oud waren als mijn zonen

Deze week geniet ik zo van dit liedje, 'het dorp' van Wim Sonneveld.

Dat komt natuurlijk door de televisie serie 'moeder, ik wil de de revue', deze serie sloot met dit lied af.
Gezongen door de hoofdpersoon voor zijn vader.
Het was een mooi gemaakte, beetje trage serie. Het verhaal speelde zich af in de jaren vijftig.
Dat is de tijd dat mijn ouders jong waren, en de leeftijd van mijn kinderen hadden.
Zo heb ik naar die serie gekeken.
De scheer apparaten die toen op de markt kwamen, de radio's, de eerste TV, de huisinrichting, de vrouwen emancipatie die langzaam op gang kwam, de geweldige keukenschorten, en zo verder.

Onderstaande foto is uit de serie, het is de Domstraat in Utrecht (rechts om de hoek het werk van B).

Morgen heb ik een koffie afspraak in de stad, en daarna fiets ik even naar de bloemenmarkt, en dan kom ik vanaf de domkerk, en fiets ik deze kant uit. En sinds de serie 'Moeder ik wil bij de revue' waan ik me in deze straat altijd even in de jaren vijftig, de tijd dat mijn ouders de leeftijd hadden van mijn kinderen.

Ineke