Ik ging er even voor zitten, bekeek hem goed en maakte ondertussen heel veel foto's.
Hij kroop steeds door, tomaat af, tomaat op, en soms pakte ik hem aan zijn huisje om hem weer op een leuke plek te zetten . . . . . . .
Wat zou hij daar van gevonden hebben? Zo'n reus van een vrouw, die je met huis en al oppakt en ergens opzet. Zou hij ook zorgen hebben? Ik kon niet zien of hij fronste, of naar me glimlachte.Dat zou fijn zijn, ik fantaseerde dat ik hem alles vertelde over de zorgen op mijn werk, over mijn fijne baan die ik ga kwijtraken ( 95 % zeker), over alle fases die daarmee samenhangen, die vreselijk dingen waar ik nooit heel erg over na heb hoeven denken :
Pensioen, UWV, eigen bedrijf starten, KvK, sociaal plan, rechtsbijstand, weer studeren, gezinsuitgaven, onze oude auto, bezuinigingen op werk B, hypotheek, CV bijstellen, linkedIn, en dan ook nog dat afscheid, dat aankomende afscheid van mijn allerliefste collega's, die mij zo goed kennen, waarmee ik 3 dagen per week werk, met wie ik zoveel prachtige dingen heb ontwikkeld voor leerkrachten en leerlingen. Ik draag een steen met me mee in mijn buik.
Kijk nog maar eens goed naar dit kleine vriendje, binnenkort nog meer over hem. Hij ontmoette ook anderen in mijn keuken.
W o n d e r s c h o o n.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten