Dag Oom

Het was een bijzondere dag, vol tranen en voelen van wie je allemaal erg houdt en niet wil missen. Beseffen dat mijn ouders er nog zijn, en ook in goede gezondheid.
Ook vol herinneringen, en voor mij veel beelden, uit de tijd dat je logeerde en met je nichtjes en neven was en zelf nog kleinkind was. Er zijn veel verhalen nog te delen, herinneringen op te halen.
Ik merk dat ik dat ik daar steeds meer nieuwsgierig naar ben. 

Dit gedicht had mijn oom zelf bewaard. Het werd voorgelezen tijdens een prachtige uitvaartceremonie.

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou. 

Hans Andreus ,1959