Zo is het leven

Heb geen inspiratie om elke dag te bloggen, eerst voelde dat vreselijk, zeker toen mijn zoon Kaj zei dat ik echt moest doorzetten.... ( zou ik dat te vaak tegen hem gezegd hebben?).

Mijn leven is vol met verschillende invalscholen en invalgroepen, en daarin weer allemaal verschillende kinderen. Daarnaast hebben we geklust en is er in huis een nieuwe keuken geplaatst (voor t eerst in mijn leven een nieuwe keuken. . . .). Naast deze praktische beslommeringen werd ik ook geconfronteerd met de dood.

Deze week mijn lieve oom overleden, de oom die onderwijzer was in Breukelen (mijn tante was dat ook) en die samen altijd betrokken bij mij zijn geweest, en zeker de laatste jaren tijdens mijn studie.
Als kind genoot ik van de verhalen over school en kleuters. Ze noemden mij hun troetelnicht.
Ach, zo van die dingen . . . . die bij het leven horen. Maar die je ook confronteren met de kwetsbaarheid bij het leven. Dat het leven eindig is.

Dus bakte ik een Lugano in de nieuwe oven in onze nieuwe keuken.

En blijf ik twijfelen over de kleur van het muurtje achter de aanrecht, we willen geen tegels.
Ik wil de prints van 3 stillevens gemaakt door Carridad Isabel Barragan van Barragan paintings.
ook verwerken in die muur. Deze uitgelopen rode ui vind ik de allermooiste.

En zo gaat het leven gewoon door.
Ik verheug me op een eigen onderbouw groep op een leuke goede school. Tips?