Liefdevol

Een paar maanden geleden kwam er een Syrisch gezin op mijn pad.
Via het fb-prikbord in onze wijk werden spullen gevraagd voor de inrichting van het huis dat ze hadden gekregen in de wijk.
Samen met mijn zoon bracht ik kleding van hem en zijn vrienden.
Het gezin bestaat uit moeder,  vader en 4 zonen. Bij dat bezoek was het ijs snel gebroken.
Nu help ik ze met post en andere regelzaken. Ik probeer hen op mijn manier te steunen in het opstarten van het maken van een veilig thuis dicht bij ons en ze te laten kennismaken met onze cultuur.
Aangezien ik op dit moment nog niet kan werken is het voor mij belangrijk van betekenis te kunnen zijn,  dus dit is fijn nu.
Wat hun vluchtverhaal is weet ik niet.
Het enige wat ik weet is dat H, de zoon van 19 jaar,  al een paar jaar in AZC woonde en vorig jaar met zijn familie is herenigd.
Hij spreekt al beetje Nederlands dus is druk met vertalen.
Moeder B wil graag dingen weten, vertellen en begrijpen dus H moet elk gesproken Nederlands woord  vertalen.
Ze hebben zo'n behoefte aan contact.
De jongens maken muziek en hebben humor. Dus we lachen vaak,  luisteren muziek, plagen elkaar en dat voelt zo fijn.
Ik krijg er energie van,  het voelt als rijkdom mensen van zo'n andere cultuur te leren kennen. Open staan voor elkaar en elkaars ideeën respecteren. En met plezier!
Moeder B was net terug van korte vakantie naar Libanon waar haar zieke vader met haar broers woont. Ze liet mij een filmpje zien, het was het filmpje van het afscheid.
Mensen die in stilte afscheid namen met tranen. We keken er samen naar.
Wat een trieste beelden.
Je voelde de liefde voor elkaar en dan afscheid nemen van je familie ....iedereen gevlucht, maar niet bij elkaar kunnen wonen.
Ik hield het niet meer droog.
Stiekem kropen de tranen uit mijn ooghoeken achter de bril langs mijn wangen over.
B en ik knuffelden elkaar.  Geen taal nodig.
Ze ging nog meer fruit voor mij schillen en de geur van Syrische koffie kwam uit de keuken.
(Sterkte koffie met kardemon )

10 jaar geleden kwam ik in contact met Nidal, een vrouw van mijn leeftijd die gevlucht was uit Irak. Zij woont met man ook in onze wijk. Ik hielp haar reïntegreren en we hebben nog steeds contact.
Zij spreekt al redelijk Nederlands en heeft lang geleden haar inburgerings cursus gehaald.
Vanmiddag was er een vraag van de Syriers die ik niet kon beantwoorden.
Ik belde Nidal, en na 10 sec. nam B de telefoon over en was er Arabisch contact tussen hen. Ze bloeiden er allemaal van op.

Binnenkort op de koffie bij B. En dan neem ik Nidal mee.  Nu al zin in.
Lachen en huilen zonder woorden, geen probleem.