Mijn 4 mei

Vandaag at ik fruit en dronk ik koffie bij mijn Syrische vrienden (gezin met 4 zonen). Zo doen zij dat: eerst fruit dan koffie.
Zoon  M zei dat er morgen 5 mei feesten zijn in de stad en dat hij met vrienden had afgesproken daar heen te gaan.
Hij begreep het niet helemaal en ik vertelde.

Ik vertelde wat 5 mei in Nederland betekent.
En ook hoe ik het zag. Dat ik die dag extra denk aan hoe blij ik ben dat ik in vrijheid leef.
Wat een rijkdom dat is.
Tussendoor vertaalde hij alles voor zijn moeder.
Natuurlijk vertelde ik ook dat 4 mei vooraf gaat aan 5 mei.
Dat we dan stil staan met hen die stierven.
Over de vlaggen die half stok hangen op 4 mei, over de 2 minuten stilte om 20.00 uur.

Het raakte me.  De situatie, en dat wat ik weet over hen.
Zij  o zo geïnteresseerd in de betekenis van 4 en 5 mei voor ons Nederlanders. Ik tijdens mijn verhaal o zo in gedachten met wat oorlog voor hun deed en doet.
Ingewikkeld.
Zoveel oorlog in de wereld.
Zo goed om daar bij stil te staan.
Door de mensen in onze leefomgeving die zelf oorlog meemaakten, vluchtten, familie verloren, en de mensen en mijn eigen familie voor wie de tweede wereld oorlog traumatisch was, kan ik herdenken.

Het voelde als een raar gesprek.
Voor hen was de oorlog nog zo dichtbij.

De moeder van het gezin zei (zoon vertaalde )
'Als Assad weg is uit Syrië dan hebben wij ook 5 mei en dan hangen wij een vlag '

Zo zomaar zo'n gesprek op 4 mei.
Ik kan het nog niet loslaten.

Gelukkig mens ben ik.