Zomerproject

Het zijn maar kleine tafeltjes hoor , 40 x 40 cm.
Maar toch was het best een hele klus.
Ontwerpen, tegels breken, stukjes bijknippen, plakken passen en meten, voegen, inwassen en poetsen.
Mijn eerste grotere mozaïek project, ben tevreden maar weet nu ook wat beter kan. Nog meer de vorm van de stukjes het patroon laten versterken en meer afwisseling in grote en kleine stukjes per vorm.
Het proces in beeld gebracht.

Bolletje over

En dan begin je gewoon te haken.
Probeer maar eens. Er ontstaat vanzelf iets.

Stap

Vandaag werd ik door vriendin erg aangemoedigd om alles wat ik maak toch echt te gaan verkopen.
Niet zomaar via via, maar gewoon een etsy shop te beginnen.
Al jaren hoor ik dat.
Toch vind ik het een gedoe. Ik geef toch liever een lezing of training over creativiteit dan dat ik via Etsy een account aanmaak, mijn producten erop zet, prijzen verzin etc.
Ik ben heel handig met de computer, dus ik snap ook niet precies waarom het altijd een drempel was.

Dus vandaag vertelde vriendin M, die van de woensdag eet club (al 13 jaar met 2 gezinnen samen eten), een succes verhaal over iemand die via Etsy verkoopt. En dus vroeg ze zich af waarom ik dat niet doe.
Ze heeft gelijk.
Waarom niet?
Ik heb geen werk, zit in de lappenmand en dus heb ik geen inkomen.

En wat bijna niemand weet, men is het vast vergeten, en ik heb het er niet vaak over:
Ik heb enorm veel zelfgemaakte dingen.
Die stop ik in bakken netjes soort bij soort. Of ik geef ze cadeau.
Mijn tassen verkoop ik wel regelmatig, maar altijd via via.

Maar stel dat ik die nou allemaal op Etsy zet en stel dat er dan ook wat verkocht wordt.
En vooral: dat er mensen zijn die blij zijn met mijn verzinsels en maaksels?
Dan heb ik inkomsten.
En dingen maken en verzinnen?  Dat blijf ik natuurlijk altijd doen.

Oh ja,
De prachtige vestjes, broekjes, sokjes die mijn moeder voor poppen maakt kan ik er dan ook bij zetten.
Eigenlijk kan ik na dit bericht niet meer terug.
oeps.....

Over balsemien?

Daar zou dit bericht over gaan. Over die mooie stelen.
Maar ik belde vanavond mijn ouders even of ik half september een nachtje kon komen logeren met vriendin S.
Toen mijn pa (82)de telefoon uiteindelijk opnam zei hij: 'ik was in de tuin en haalde de was van de lijn,  de onderbroeken.'
Terwijl hij dat zei zie ik dat mijn man B(58) ook buiten bezig is met het afhalen van de was.
Nou ja..... ik moest echt lachen om de situatie.
Mijn lieve pap en mijn lieve man beide druk met de was.
En ma? Die zat boven te naaien.
En ik? Ik zat tegen zoonlief aan op de bank met haakwerk.

Maar goed, dit zijn de stelen en wortels van de balsemien. Want dat ging dit bericht over.

Mooie koekies

Dit doet me zo denken aan mijn jeugd.  Toen genoot ik zo van koekjes met plaatjes erop. Zoals speculaasjes.  Mijn broer had lievelingsvariant en ik ook.
Zo gedetailleerd was de afbeelding in het speculaasje gedrukt.
Nu kreeg ik zondag, in het kunstkerkje, een prachtig chocolade koekje.
Met hele mooie prentjes erin gedrukt.
Kijk!
Ze waren nog heerlijk ook.

Kunst in kerkje

Vandaag gingen we maar het kunst kerkje in Velp (Grave).
Daar was een hele mooie expositie van vier kunstenaars. In dit bericht schrijf ik wat over het werk wat ik zag, maar het is echt werk wat je moet zien. Daarom heb ik even getwijfeld over deze inhoud.
www.kunstinhetkerkje.nl
Een van de kunstenaars is oud collega Theo Naessens. De man die mij in werk, creativiteit en leven enorm inspireert.
(Hij maakt elke avond een foto die hij op fb plaatst. Dat zijn steeds prachtige fantasie rijke foto's.
Ik krijg direct verhalen in mijn hoofd, een glimlach op mijn gezicht of mijn mond valt daar gewoon even open)

Theo had mooi ruimtelijk werk gemaakt voor deze locatie. Vreemde figuren, enorme lepels en kastjes met bijzondere stillevens erin gemaakt. Werk waar ik graag naar blijf kijken en je op allerlei gedachten en ideeën brengt.

Er was ook werk van een andere kunstenaar ( Theo van Delft). Hij maakt o.a. spannende beelden met projecties (middels mini beamers).
De glazen halve bollen waarder 36o gr panorama foto's vond ik zo mooi!

Wat foto's ter inspiratie. Maar mocht je zin hebben in een mooie tentoonstelling, ga dan vooral nog kijken.

Op ons pad

Eind van de dag fietstochtje naar Amelisweerd, het oude bos dichtbij.
Rondje door het bos lopen.
En dan deze mooie bladeren zien op het grote pad.
Ze zijn één geworden met de aarde.

Boskoffie

Even in het bos voor een bakkie (en omdat vriendin een ritje m er me wilde maken in haar nieuwe auto).
Lage Vuursche vlak bij kasteel Drakensteyn.
We hadden allebei herinneringen aan dat bos en gebied uit de tijd dat wij nog niet bevriend waren.
Veel te bespreken dus en koffie op heerlijke plek...en ik rook de herfst al....

ItGWO

Vandaag begint op Vlieland weer het festival Into the Great Wide Open.
Een muziek en kunst festival p Vlieland midden in de natuur.
Ik ben er niet bij, ik ben niet echt een festival-mens.
Maar veel vrienden en bekenden zijn er wel dit weekend.
Ik denk dit weekend wel speciaal aan mijn in 2013 overleden vriendin Carolien Euser.
Zij was samen met haar broer een van de ontwikkelaars van dit bijzondere festival.
Op Vlieland leeft nog een stukje van mijn lieve creatieve en betrokken vriendin Carolien.

Luister naar dit prachtige nummer. . . . Into the great wide open van Tom Petty and the heartbreakers.


 

Moeder en zoon

Dit zijn moeder en zoon.
De een 83 jaar de ander 58 jaar.
De laatste tijd is het wennen samen aan het ouder worden. Hoe je daar als moeder mee om moet gaan maar ook als zoon.
Ik ben de schoondochter. Dat is ook een speciale rol. Zij wordt ouder, dat wordt merkbaar een geeft zorgen. Hij moet nog even uitvinden hoe om te gaan met ouderwordende  moeder. Dat geeft zorgen, maar je raakt ook steeds stukjes kwijt. Een dag samen wandelen bijvoorbeeld.
Vanmiddag reden we naar Twente, haalde haar op en reden naar de hei voor een picknick.
Heerlijk weer en prachtige plek.
Aan het eind van de dag kwam er een hovenier. De tuin van schoonmoeder is overgroeid,en daar heeft ze zelf  gelukkig nu ook last van.  De tuinen in haar wijk bestaan vooral uit nette terrassen met af en toe een bloempot of een conifeer.
Maar mijn schoonmoeder heeft een hele dichte volle tuin. Niet groot maar er zijn egeltjes,  eekhoorn, veel verschillende vogels. En wilde bloemen, binnen ,oude takken en wilde bloemen.
Kortom een paradijs. ...voor haar.
Deze week hadden de buren geklaagd over muizen en haar daarop aangesproken.  De muizen zouden uit haar tuin komen want zij voert de vogels.   Gelukkig kon ze duidelijk zeggen dat ze de tuin ging laten snoeien. Maar ze was echt geraakt door het bezoek van de buurman.
De hovenier koos de goede woorden. Hij zei ik ben geen sloper, wij zijn snoeiers.
Kortom toen we 's avonds op een terrasje zaten te eten was de rust weergekeerd.
Schoonmoeder was gerustgesteld over het grote snoeiplan ,en zoonlief had een ontspannen middag met weer allemaal fijne gesprekken samen.

Altijd wat te haken

Je kan maar beter niet te laat zijn voor de winter
Of
Je moet toch wat te haken hebben
Of
Nu is dit ook al klaar en meer shawls en muts niet nodig
Of
Wat zal ik nu eens gaan haken?

Een reepie uit de la

Dat ik een leren laptop hoes voor mijn lieve zoon K heb gemaakt het atelier. Dat zou ik schrijven op mijn blog vandaag. Morgen begint hij aan zijn HBO studie.

Maar er kwam iets tussen. Och och, mijn praktisch en financieel huishoudschap is erg achteruit gegaan.

Vandaag bij Ah kocht ik een melkchocolade butterscotch reep. Had gister in de folder gelezen dat die repen in actie waren. 2 halen - 1 betalen.
Ik pakte er dus één en wierp hem onschuldig in mijn mandje en keek daarbij als iemand die zo'n reep echt had verdiend.
Daarna nog paar andere boodschapjes en naar huis.

Nou ja en toen....toen werd ik door mijn eigen lieve man streng toegesproken, hij viel eerst bijna om van verbazing, dat het toch ongelooflijk stom was dat ik dus geen twee repen had meegenomen......want immers... de 2e was gratis.
Ik had er totaal niet bij stil gestaan en ook het bord boven de bak met repen niet gezien.
Nou zeg puf dit werd het verhaal van de avond, zoonlief had ook nooit verwacht dat ik zoiets stoms zou doen.
Hij was trouwens heel blij met zijn laptophoes

Nog even over de butterscotch reep.
Toen ik als kind nog in Alkmaar woonde gingen we wekelijks naar oma.
En als we weggingen zei ze altijd: ' pak je zelf nog een reepie uit de la?'.
In de bovenste la van het dressoir lagen kleine butterscotch reepjes van Albert Heijn. Toen dus al, 50 jaar geleden.
En ze zijn nog steeds erg lekker!
Het was een heerlijke reep....manlief eiste de helft op, dat dan weer wel.

Oh ja, dit is de laptop hoes voor zoonlief.

 

Oma Jonker 

Fietstocht Amsterdam -2

Fiets achterop de Panda en op weg naar vriendin H in Amsterdam.
Onderweg heel veel zilver reigers gezien gewoon langs de A2 in de weilanden.
Dat was een goed begin!
Na enorm bijpraten met koffie fietsten we richting KNSM eiland.
Veel wind, haren in de war en heel veel water en dus ook bruggen.  

We fietsen in totaal 14 km, dat heb je helemaal niet door omdat het overal zo prachtig is.
Een lange tussenstop aan het water met verse munt thee.
En randen van de kades die zo prachtig begroeid zijn.

Kijk maar!

 

Heerlijke dag met fijne vriendin. 

Een zaterdagse zaterdag

Zaterdag vind ik een fijne dag.
Beetje rommelen, in de ochtend genieten van Utrecht stad met bloemen markt, lappenmarkt, gewone markt, koffie op terras en alles wat op zaterdag kan.
Het is fijn dan geen afspraken te hebben maar gewoon met mijn lief de zaterdagse dingen te doen.
Al een tijdje ben ik bezig met mozaïek project, twee vierkante tafeltjes die je op allerlei manieren tegen elkaar kan zetten en de vormen altijd door lopen.
Het is een hele puzzel. Daar houd ik van.
Beetje puzzelend met mijn handen bezig zijn.
Het is ook fijn te kunnen genieten en de werkeloosheid en de daarbij behorende zorgen niet te groot te maken.
Dat lukt niet altijd.  Maar deze dagen lukt dat. 

Ik wil de wilde zee

Deze dagen verlang ik naar afkoelen in de wilde zee. Bij vloed met wilde golven.
Gewoon hup op de fiets, springen in de zee, drogen in de zon, een ijsje eten en dan weer naar huis.
Ik bedoel natuurlijk gewoon zoals we het in Vlissingen altijd deden.
Vanaf Utrecht kan ik ook naar zee. Bijvoorbeeld naar Katwijk. Met de auto in de file. En dan kun je niet na het zwemmen drogen en ijsje weer direct naar huis . Daarom doen we dat eigenlijk nooit.  Ik denk dat we vanaf Utrecht maximaal 5 keer naar de Noordzee kust zijn gereden.
Ik wil niet met duizenden mensen op het strand zitten....
Dus tja. ...naar Zeeland om te zwemmen?

Tuinvreugd

Deze prachtige vruchten groeien aan de kornoelje. In het voorjaar prachtige bloemen en dan nu zulk mooi rood.

Verheugen

Verheugen vind ik geloof ik het fijnste dat er is. Ik verheug met graag. Ik ben goed in me verheugen.

Verheugen:
' blijdschap ervaren'
' reikhalzend uitzien naar iets'
' het met veel plezier afwachten'

Het woord klinkt niet fijn, als woord, v e r h e u g e n , het klinkt juist alsof je ergens last van hebt.
Maar het is wel iets heel fijns. Verheugen heeft te maken met voor je zien hoe iets zou kunnen zijn, je er een voorstelling van maken, maar ook positief denken aan wat er komen gaat.
Waar manlief nog helemaal niet bezig is in april met de zomervakantie, kan ik me al echt 'verheugen' op dat ik daar ben en al plannetjes heb om te doen. Daar verheug ik me dan geweldig op en dat is echt genieten.

Ik kan genieten van me verheugen.

Ik kan me verheugen op iets kleins; straks thuiskomen en dan even verder haken aan een haak werk.
Maar ook op iets groots ; mijn zoon na 2 jaar misschien weer in mijn armen sluiten, of een vakantie plan voor volgende zomer.

Verheugen op het genieten en genieten van het verheugen dat is het.

Op dit moment zorgt de fase waar ik nu in zit ervoor dat ik te onzeker ben om me te durven verheugen. Ik schreef er al eerder over (erfelijk belast met heftige overgang). Dat blijft wennen. Soms betrap ik me even op iets wat doet denken aan verheugen maar ik trek me er direct van terug.
Kortom, ik verlang naar verheugen, naar genieten van verheugen en het genieten van dat waar ik me op kan verheugen.
Het komt vanzelf weer, dat weet ik zeker.
( daar verheug ik me stiekem een beetje op)

Klein geluk of groot?

Zaterdagmorgen, fietsen door de stad langs de Domtoren, over de grachten naar de bloemenmarkt.
Als je echt goed om je heen kijkt dan zie je zoveel oude dingen.
Honderden jaren oud,  en ik voel me zo rijk dat ik door dat mooie Utrecht kan fietsen.
Wie zou die , nu enorme, bomen geplant hebben?
Wie sjouwden de stenen de Domtoren op?
In zo'n mooie stad wonen en die rijke cultuur zien is een voorrecht.
Zeker omdat je na 20 minuten thuis bent. Kikkers en padden rond je voeten in de tuin en onze wijk is soort dorp.
Dit zag ik bij n de voordeur. Een stuk aardbei was op steen terecht gekomen en zongedroogd (zongedroogde aardbei ).
Groots of klein,  ik heb mijn ogen open!