dinsdag 29 november 2011

Vandaag

'Hoe gaat het? ' vroeg collega M terwijl we naast elkaar gingen zitten.
'Gaat wel, een zesje' zei ik. En we bespraken het leven.
Ik ben gezond, heb geweldige kinderen, man, ouders, familie, vriendinnen.
Maar toch, het is een indrukwekkende tijd.


Al 24 jaar werk ik in de kunsteducatie, altijd een grote wens van me, aangezien ik aan den lijve heb ondervonden wat kunst en creativiteit met je kan doen in het leven.
We kunnen niet zonder, het onderwijs kan niet zonder, kinderen kunnen niet zonder.

Maar juist dat werk staat op het spel, alle bezuinigingen hakken er ook bij ons in, niet zomaar bezuinigen, maar Kunst Centraal moet zoveel bezuinigen dat een groot deel van het werk verdwijnt, en verandert.
Dat waar ik zoveel jaar aan heb mee ontwikkeld.
En dat voelt als pijn, de zorg om mijn baan is een latere zorg ( alhoewel), nu voel ik vooral alles wat er zal verdwijnen voor alle kinderen en leerkrachten van de provincie Utrecht.

Kunst is in een cirkel de zon zien


Ineke

1 opmerking:

  1. Dag Ineke,

    Als collega bij Kunst Centraal voel ik met je mee. Ook kunst&cultuur hebben zon nodig om te kunnen groeien en bloeien. Laat die zon dus niet ondergaan.

    ps: Leuk blog! Pakkende korte inspiratievolle stukjes. Ik snuffel zeker nog een keertje rond!

    BeantwoordenVerwijderen