Vandaag Abrikozen

Vandaag deden we Abrikozen

En nog een vondst bij de Emmaus in Courtisols.

Vakantie is vakantie.
Ineke

Kers en jam

Op een koelere dag maakte Ma Kersenjam met FranseWijnkersen uit eigen tuin, nou ja de tuin van het Franse huurhuis.

Ineke

Schoonmaakmiddel om bij weg te dromen

Ik trof een schoonmaakmiddel. Speciaal voor de vloer in de keuken.

Carolin, tja Carolien, ik droom deze vakantie veel over haar. En haal in gedachten hele fijne herinneringen op.
Wat zou zij genoten hebben van dit huis. Gewoon een keuken met zinken afwasbak.

Ineke

Ooievaar in de regen

Vandaan was de eerste koele regendag, vandaag was ook de dag van de enige grote rommelmarkt deze vakantie.
Dat was wel even pech hebben. . . .
In Orconte zou het allemaal plaatsvinden, maar met mensen onder paraplu's, en spullen onder zeiltjes was het nat.
Toen ik de markt opliep zag ik bij de eerste kraam links, ik loop altijd links heen en rechts terug heel raar, een ooievaartje staan.
Ik moet altijd een paar kramen inkomen voordat ik iets koop. Ma liep gezellig met me mee ( Pa en B liepen vooruit, en keken overal in hun tempo).
We hadden plezier met de verkopers, en brachten de zon op de markt.
Toen ik de rommelmarkt weer afliep, nat maar toch voldaan, stond die ooievaar er nog, 20 eurocent.

Goede vangst, doch thuisgekomen scheen de zon . . . .

Ineke

Gesmeed hekwerk

Dit Franse huis had vroeger een smederij. Natuurlijk werden daar paarden en karrenwielen beslagen.
Maar volgens mij maakte ze toen ook mooi gesmeed hekwerk.
In het huis zijn veel mooie ijzeren hekwerken te vinden.
Vooral in de badkamer is het heel mooi gebruikt.

 

Het is een heerlijke vakantie, vriendin met dochter weer naar huis, en mijn ouders gister aangekomen.
Volkomen ontspannen loopt het allemaal.
Morgen naar een grote Rommelmarkt.

Elke zondag zijn er grote rommelmarkten in Frankrijk.
Morgen meer!

Ineke

Val

Vanmorgen viel er voor ons gewoon een enorme boom om.
Wat een schrik. Hij is goed gevallen, en gelukkig zaten we niet op het terrasje waar we meestal ontbijten want daar viel hij naar toe, en daar is wel een stoel kapot.
De stond met het breekstuk is bewaard en zo prachtig!!
Een avontuurlijk huis, en dat is het!

Ineke

Elke dag een ander Frans bord

Veel oud servies hier in het oude Franse huis. Heel prachtig. Vooral de borden met prints erop. Ze lijken uit de jaren vijftig. Dat zou ik toch eens moeten navragen bij G en J de eigenaren van dit huis ( het is een ouder smederij met schuren vol oude spullen).
Ik kan elke dag een ander bord kiezen.

 

Nou zeg, het lukt me nu in het geheel niet om de boel netjes recht te krijgen in dit blogprogramma.

Maar gister al ik wraps van het bord met de vogel. En vandaag bloemkool van het bord met de oranje zwarte bloemen.

Ineke

Hangkatten in de nacht

Bij het Franse huis horen ook 2 katten die elke avond eten krijgen. Ze zijn ooit over het hek gezet en worden verzorgd door degene die in dit huis vertoefd, en daarnaast is er een huisoppasser.

Rond koffietijd gaat het voeren beginnen. De vissen fladderen al door de grote vijver, ze zeggen echt blubblubblub, en zijn dan met minstens honderd. We strooien vrolijk het voer in de vijver, vanaf het overdekte-terras-eiland (maar daarover in andere blog meer), en de vissen happen er lustig op los
Dan verschijnen ook de drie schildpadden, Delphine, Amaury, en Hughes ( tenminste niet elke dag alle drie). Ze steken hun blauwgrijze kopjes boven water en vragen om voer. En zij krijgen niet zomaar voer, zij krijgen in stukjes gesneden hondenvoer uit blik (brrrr grrrr echt héééé'l vies).
En dat krijgen ze op een bordje geserveerd. En dat weten ze, want wanneer we de tak met het kleine bakje boven het water houden zwemmen ze naar je toen en grijpen het bakje met de poten en happen de vleesbrokken naar binnen. Een hele happening. Dit alles vindt plaats als wij op het eiland koffie drinken.

Daarna vullen we ook de poezenbakken met voer. En drinken we nog wat bij kaarslicht in de binnentuin.
Onze binnentuin voor 2 weken.

Maar. . . .
Er is ook een ander verhaal.
Het is eigenlijk de binnentuin van de poezen, de hangplek zeg maar.
Elke avond als de maan schijnt verzamelen ze zich in de schuren rond de binnentuin. En het kleine witte katje ( één van de nieuwe vierling) zit altijd op de uitkijk.
En dan, als wij naar de bovenverdieping vertrekken, dan begint het ind e tuin.
Ze eten, knuffelen, lachen, spelen. En het worden er steeds meer, zwarte, gevlekte, dikke dunne, grote kleine.
Echt waar.
Want soms kom ik beneden om te plassen, en dan kijk ik even de tuin in.
En dan zie ik overal kattenogen, en heel soms zie ik er zelfs een paar dansen.

Vanmorgen om 5 voor 7 maakte ik deze foto.
Moeder kat met haar kwartet. Tot 7 uur mochten ze blijven liggen en dan zouden ze naar huis gaan....
Dat las ik in haar ogen. Ze hadden duidelijke afspraken met haar vierling gemaakt.


Ineke

En, zie jij het?

Gezwommen in een heerlijke beek.
Gezeten op stenen met ruitjes, of?

Ineke

Weervrouwtje en de bushalte

We zijn inmiddels met zijn vieren in het bijzondere Franse huis.Vriendin M en dochter L zijn er nu ook.
Ieder gaat zijn eigen gang en we zien steeds andere dingen in tuin of huis.

We hebben geluncht bij de bushalte, en Pip was er ook.
En het is zo ontzettend warm. . . .
Het weervrouwtje in dit hele oude weerhuisje had ons daar al voor gewaarschuwd.

Morgenochtend vroeg gaan M en L rennen.
Daarna gaan we, als het nog koel is, kersen plukken. Want er staat een kersenboom in de tuin en die heeft het een beetje zwaar, er hangen nog zoveel dikke rode kersen in dat zijn takken hangen.
En dat valt niet meer hoor voor een kersenboom met deze temperaturen.
                          Kersentaart, kersenjam, kersensap, kersencake, kersenpizza, kersensoep,
Ineke

Fietsen

Vandaag fietsen en bloemen plukken. Zoveel bloemen langs de kant van de weg.
Nu slapen.

Ineke

Bassuet met Nachtwacht

Na een prachtig ritje door de Franse Ardennen en de Champagne komen we aan in de huis is Bassuet.
De sleutel onder de steen, en bij het opendoen van de grote houten deur, het was vroeger een smederij, stond er een prachtige opgeknapte 2CV (eend auto).
Wat een toeval, mijn B komt uit een citroen famillie, dus dit was ongelooflijk toeval.
We keken ons ogen uit, het huis leek wel een kringloopwinkel, maar dan schoon en goed geordend.
Wat een verzamelingen. Binnenkort ga ik daar een blog over maken.

In de binnentuin schuren en overkappingen met allemaal oude spullen, van de smederij, van boerderijen, en prachtige bloemen.
In de buitentuin 2 enorme vijvers, met een eilandje met overdekt terrasje. En dan al die fruitbomen.
Gelukkig hing de Nachtwacht er ook.

Ineke

Boerderij van Sas

Nachtje logeren by Sas en kinderen in hun oude boerderij in Foulzy.
Het Franse vakantie leven is nu al heerlijk.

Vakantie in Bassuet

Morgenochtend op vakantie !
Naar dit huis in het dorp Bassuet. Met een enorme tuin.
Ik heb zo'n zin.

Ineke

Jaar voorbij, goed bezig

Zo, alles lijkt toch af te komen, en wat kan een mens veel aan.
Ik denk zoals mensen in het onderwijs altijd in schooljaren. Het schooljaar 2012 - 2013 is nu voorbij.
En dat was me wel een enorm intensief jaar.

Zomer 2012 ontslag na 24 jaar kunsteducatie, boos en verdrietig.
Toen in september studie voor leerkracht (verkort en versneld) begonnen, en vanaf toen ook 2 dagen stage op de Regenboog in Breukelen.
Daar kleuters, groep 4, groep 5 en groep 7. Intensief , veel stage opdrachten, en studie opdrachten. In augustus nog hard studeren.
Toen in december de operatie van zoon K, aan zijn borstkas, verliep niet helemaal zoals verwacht.
In die tijd hoorde ik dat Carolien ernstig ziek was en niet zou kunnen genezen.
Dat was afgelopen half jaar erg intensief, en verdrietig.


Nu is het schooljaar voorbij.
De stage heb ik heel goed afgesloten, was ook erg gelukkig tijdens die stage dagen. Kinderen zijn zo fijn om je heen. Ik weet het zeker; ik heb een goede keus gemaakt voor leerkracht basisonderwijs.
Kaj heeft mooie borstkas, veel meer lucht en helemaal hersteld.



En Carolien is overleden , herdacht en begraven. Heftig en verdrietig. Heb veel geleerd van haar en ook door het meemaken van zoiets ernstigs bij iemand van wie ik zoveel hield.


En nu, nu ben ik ondanks al deze gebeurtenissen toch een gelukkig mens.
En durf nu ook uit te spreken dat het ontslag en de keuze voor het basisonderwijs een goede stap is geweest.
Zomaar een nieuw pad ingeslagen, een goed pad.

Vrijdag op vakantie, nog 2 nachtjes slapen.

Ineke

Ella Bella

Vandaag heb ik mijn allernieuwste vriendinnetje bewonderd en geknuffeld.
En dat was zo fijn. Heb er echt van genoten, soms met een brok in mijn keel . . . . .

 Zo'n  klein, piepklein poppetje,en zulke gelukkige ouders.
Ella Bella heeft namelijk echt heel veel geluk gehad dat ze bij deze ouders geboren is.
Ga lekker voor haar haken. Een heerlijk kleed met granny`s.

Mijn moeder breit prachtige poppenkleertjes: vestjes met bijpassende sokjes en mutsje.
Ze had met een setje meegegeven voor de toekomstige pop van Ella.
Maar de grap was dat Ella nog zo'n klein popje is dat het mutsje haar goed paste.
( het was 28 graden dus vestje en sokjes niet gepast)
Ella vond alles goed, en dat is maar goed ook. Ja, ik heb een nieuwe vriendin.

Ineke

Ruim schip

Vanavond naar de opera: Rheingold.
Het was een geweldig spektakel wat plaatsvond in het ruim van een groot Schip.Maar soms dacht ik wel: " kunnen jullie ook even gewoon praten! "

Vitale Philip

Hi hi  ,wat een titel voor mijn blogbericht van vandaag, en ik vraag me af  hoe leuk mijn vader dit vindt.
Maar na afgelopen weken is het enorm genieten om bij mijn jarige vader en vitale ouders te zijn.
Ik was er gewoon ontroerd van.

Verder heb ik met mijn lieve B over het strand bij de sluizen gelopen en dat was zo fijn, en toen voelde ik zo dat gemis wat er nu ook is.
Ik besloot de zee in te lopen tot op de zandbank.

En daar schreef ik met enorme letters CAROLIEN in het zand.
Toen liep ik terug naar mijn lief, mijn anker, die gewoon aan de zeelijn stond te wachten tot ik klaar was met wat ik doen moest.

Ineke

Het echte missen

Vandaag ben ik er niet helemaal bij.
Ik fietste vanmorgen even naar de bloemenmarkt en ontdekte dat alles afgelopen weken gewoon was doorgegaan, en dat was fijn.
De hele dag schoten er mooie momenten binnen van de herdenking en begrafenis van Carolien.

Die prachtige scheepswerf  ( Kromhout Amsterdam) met overal ramen en mooie oude motoren.
Daar middenin lag ze in een rieten mand, omgeven door meer dan 300 mensen voor wie ze zoveel betekend heeft.
Muziek, film, foto's, tekst, zang, poëzie, kunst, alles wisselde elkaar af, en alles kwam mooi bij elkaar.
Het verhaal van Carolien is verteld. Hoe verdrietig ook, hoe het missen nu echt gaat beginnen, alles was vol met liefde die dag.
Ze had een brief aan zichzelf geschreven, die werd ook voorgelezen. Dat was zo'n prachtige brief, ze kon zo prachtig schrijven.
Na afloop van de herdenking vormden we een grote haag buiten. Carolien werd naar buiten gedragen, en vanaf dat moment begon de zon te schijnen.
Een grote stoet fietsers begeleidde de auto met Carolien naar de begraafplaats.Dwars door Amsterdam. Met voorop Rogier.
Op de begraafplaats was een gat onder een lindeboom gegraven, een prachtige plek.
Een slungelige (waarschijnlijk heel aardige) man met vaag groen pak regelde dat de mand op de goede plek in het gat terecht kwam. Het was net een typetje uit Koot en Bie. Alsof het geregisseerd was.
We hadden tussen tranen door lol om die man. Noem je dit nu de grafdelver, of zouden andere mannen in groene pakken het gat gegraven hebben.

We hadden allemaal een witte steen gekregen, en daar een woord op geschreven.
En al die stenen kreeg ze mee in en op haar graf.
Terwijl er nog een tekst werd voorgelezen zat er een merel in de Lindeboom, en dat was niet zomaar een merel. Zomaar keihard floot hij zijn lied, weet niet of het iedereen opviel, maar mijn lief en ik luisterde goed naar die merel.
 'bedankt voor de mooie dag'  klonk in zijn lied.

Het was echt een dag vol verdriet, maar ook een inspirerende dag. En al die mensen zijn door Carolien samen gebracht. Carolien legde graag verbindingen tussen mensen.

Maar het begon ook vandaag, het echte missen.
Ik zag iets en wilde dat naar haar sturen. En ik had nog een vraag over haar brief, en wilde nog vertellen hoe bijzonder haar neefje en nichtje hadden bijgedragen aan de herdenking.
Het is echt, heel echt.

Ik ben een gelukkig mens, en met Carolien in mijn hart kan ik het echte missen aan.

Ineke

Rust

Vandaag is Carolien herdacht en begraven.
En het was prachtig en Carolien zou het zo mooie hebben gevonden.
Ik ben trots op mezelf dat ik mijn tekst mooi heb voorgelezen.
Heb nu geen woorden meer.

 Binnenkort doe ik een bakkie bij Carolien op de Nieuwe Ooster waar ze in een rieten mand op een prachtige plek begraven is.

Ineke

Ik kom je nog ergens tegen

Vandaag was er op school  'juffen en meester dag'.
De hele ochtend rouleerden groepjes langs alle leerkrachten die spelletjes hadden bedacht.
Afgelopen jaar heb ik stage gelopen in 4 groepen, en ik sprak vandaag veel leerlingen uit die groepen.
Ze vroegen wanneer ik wegging, en vooral de leerlingen waarmee ik een speciale band had opgebouwd vonden het lastig.

'denk je dat ik je dan nooit mee zie?'

In deze periode van afscheid kon ik niets anders antwoorden dan:

'ik kom je vast nog ergens tegen'

En dan kreeg ik een knuffel, en huppelden ze weg.

Nu verder schrijven aan dat wat ik wil voorlezen op de herdenking van vriendin Carolien.
Aanstaande vrijdag zal deze plaats vinden in  Museumwerf  't Kromhout, waarna ze begraven zal worden op de Nieuwe Ooster.

Ineke

Tekst Carolien

"geluk en liefdewens richting sterrenhemel, de wind waait de lampion snel hoog, hoger, weg maar nog niet uit.

Alleen niet meer te zien met het menselijk oog.

  door Carolien Euser, 2013

Les Frans

Vandaag naar school, groep 7.
Les Frans gegeven, en ze een boekje voorgelezen, dat ik gedigitaliseerd had.

Ze vonden het leuk, een eenvoudig peuterverhaaltje. Maar dan in het Frans.
Fijn, een beetje gewone dag in een fijne schoolomgeving.

Ineke

Hemels

Als dit geen herrekijken is. . . .

Als je goed om heen kijken zie je zoveel moois.

Ineke

Postuum

Gelukkig hebben we altijd haar vaak verteld hoe trots we waren.

Ineke

Alweer de 600 ste!

Ineke

Brief

Liefste  Carolien,

Denk nou niet dat ik je elke dag een brief ga schrijven op mijn blog maar vandaag kan het toch niet anders.
Zo'n eerste dag na je overlijden is wel even wennen. Ik vraag me steeds af of het echt is.
Niet dat ik je elke dag belde, maar we stuurden elkaar vaak mailtjes, zinnetjes en foto's.
Van een rijtje mooie stenen, een weerspiegeling, een kudde drijvende blaadjes in de sloot, of een aardbei in de vorm van een hart. Ik deed net als jij aan Herrekijken.
Trots liet ik afgelopen maanden de boeken zien die jij had geschreven (zoon J is 'Kopstoot' aan het herlezen, dat is zijn manier om met jou bezig te zijn nu).

Waar ben je nu eigenlijk? Rare vraag, ik weet dat je prachtig ligt opgebaard met de mooie zilveren armband om van onze club van 3 ( H, jij en ik).
Maar waar ben jij?
Ik kom bij dit soort vragen nooit tot een antwoord, en kan niks anders dan denken dat je op een hele fijne lichtblauwe plek bent met veel weerspiegelingen.
En natuurlijk op je eigen plekje in mijn hart. Ik heb daar gewoon een kamertje voor je ingericht. En vandaag zit je daar wel heel aanwezig te zijn.

Vanmorgen nam ik een stoere stap, ja ja
Ik had een stage sollicitatiegesprek op een school in Houten en besloot er toch gewoon heen te gaan ( ook al was ik erg verdrietig).
Met jou in mijn hart ( in dat kamertje met de deur dicht, want ik laat me deze dagen enorm door jouw afleiden) ben ik toch gegaan.
Het gesprek was leuk en ik heb de stage! Ik had je dat graag nu even ge-appt. . . .
Jij kon als geen ander dingen doen als je helemaal niet lekker in je vel zat. Met zoveel wilskracht!
En je inspireerde mij enorm stappen te nemen, dingen van een andere kant te bekijken en  je wilde zo graag  'geven'.
Gelukkig wist je me ook te vinden als je verdriet had, of twijfels, en dan liet je je graag verwennen.
En die humor, dat samen lachen....

Thuisgekomen had zoon J 'troost kibbeling' voor me gekocht , maar de pret was kort.
Mijn nieuwe mobiel gleed uit de hoes en heb nu een grote ster op het scherm.
Wat moest ik ervan huilen. Oef, wat was ik kwaad. Daarna nog een schaaltje op de grond, en belde zoon K dat zijn fiets was gestolen.
Maar dit zijn maar materiële zaken. Toch?

Er ligt een enveloppe klaar voor je ouders met foto's en een brief, ik zal ze regelmatig post blijven sturen.
Dat weet je hè?
Ik mis je met heel mijn hart en met heel mijn hebben en houwen, na zoveel  jaar vriendschap weet ik nog niet zo goed hoe dat moet.
Over een paar dagen jouw herdenking, je hebt er zelf van alles voor bedacht. Je kon afgelopen half jaar met zoveel wilskracht en positiviteit beslissingen nemen. Tot het eind had je de regie zelf in handen.

Geen klusdagen meer met ons klusclubje.
Niet samen oud worden, geen projecten meer samen, niet meer een hele mooie tas maken voor jou.
Maar wel hele fijne herinneringen, héél veel. Dank je wel lieverd voor alles wat je me gegeven hebt.


Ineke

PS. ik weet het Caro, schrijven kon jij zoveel beter......
 

Dag Carolien, voor altijd.

   Vandaag is mijn vriendin Carolien Euser overleden.

H en ik gingen naar haar bos huisje, we wisten waar de sleutel verstopt lag.
We aten alles wat zij graag at: bolletjes met eiersalade, gesorteerde roomboterkoekjes, luxe chips, vers sap en koffie met warme melk.
We bekeken alle foto's, brandden kaarsjes en haalden herinneringen op.

Rond 18.00 uur ging een grote kaars uit.

Te midden van haar familie was ze inderdaad rond 18.00 uur overleden.
Na een half jaar betrokken te mogen zijn bij haar ziekte proces is ze van haar lijden verlost.

Onze dappere vriendin.

Haar wilskracht en inspiratie hielpen ons in deze periode.
En nu?

Herdenken, lachen en huilen.

Zo'n prachtvriendin!

Wat zal ik haar missen.

Dag lieverd.
Ineke

Geen daden

Geen woorden