Ook Geesje

Vorige week vertelde zoon J dat hij altijd langs een huis liep waar een oude dame woonde in een huis vol boeken. Hij dacht dat dat de slimste vrouw van onze wijk was.
Vandaag was ik aan het sporten ( vreselijk, altijd tegenzin, ik doe het alleen om ik vind dat het moet) en toen kwam die wijze vrouw ook sporten.
Zij fietste en ik ploeterde op de cross trainer.
We babbelden en de sportminuten vlogen voorbij.
Ik vertelde haar wat mijn zoon over haar had verteld.
Ze moest erg lachen. Ze vertelde dat ze in haar kleine huisje meer dan 1000 boeken had.
Haar hele leven las ze graag.
Wat een toeval dat ik haar tegenkwam.
Zomaar een onbekende bewoonster uit de wijk.
Zomaar een fijn gesprek op een, voor mij, grijze dag.
We waren het eens met elkaar. We vonden dat teveel mensen alleen maar klagen.
Opeens zei ze: 'zeg maar jij hoor en ik heet Wil'.
We kregen het over namen.
Ze vertelde dat ze vroeger altijd werd uitgelachen om naar naam, ze heette namelijk Willemke Geesje.

Ik moest ervan lachen, ik werd ook uitgelachen als ik vroeger mijn naam zei.
Mijn naam is Ineke Geesje.

Toevallig?
Nee hoor, gewoon een fijne ontmoeting op een dag die voor mij grijs startte en zonnig eindigde.

Ineke