Poëziealbum

Bij het ruimen der dingen vond ik mijn poëziealbum van vroeger. Ik had er zelfs twee.
Ik kende bijna alle versjes nog uit mijn hoofd. Natuurlijk de bekende versjes, maar ook de versjes die de juffen en meesters er in schreven. Ik weet nog hoe blij ik was dat de juf of meester dat gedaan had.
Toen al vroeg ik me ook af of de juffen en meesters bij iedereen hetzelfde versje schreven.
Of dat ze bij iedereen een ander versje kozen.

Als ik het nu teruglees dan lijkt het me toch logisch dat juffrouw Schelling bij ieder kind dit versje schreef en dat ze bij iedereen hetzelfde kaboutertje tekende. Misschien varieerde ze wel met de kleurtjes.

Ik was 9 jaar toen mijn vriendinnetje dit schreef in mijn album.
De laatste bladzijden zijn van vriendinnen uit de brugklas.
Dat kun je je nu toch niet meer voorstellen, dat meiden in de brugklas bezig zijn met hun poëziealbum.

De poëziealbums van nu heten vriendenboekjes. Kant en klare invul-boekjes
(die worden trouwens vanaf groep2 al gebruikt en in groep 5 zijn de leerlingen er wel mee klaar).
Op elke bladzijde staat een invulbladzijde voor de schrijver. Ik heb er al vele ingevuld afgelopen jaren.
Mijn oudste zoon wilde ook een vriendenboekje. Ik heb er toen, in 2000 één zelf gemaakt van een dummy (dat is zo'n boek met lege bladzijden).
Zo kon iedereen toch helemaal zelf iets schrijven, plaatjes plakken of tekenen. Net zoals in mijn poëziealbum.

Ineke