Het waren er maar 19 en hele lieve en makkelijke kinderen, dat scheelt natuurlijk.
Daarnaast had ik een MAS stagiare, een autistische jongen die goed mee hielp..
Hij vroeg steeds bij ieder les onderdeel of ik wel wist hoe het moest. Want zei hij, als ik dan niet zou weten dan zou hij me niet kunnen helpen.
Ik deed het natuurlijk anders dan hun eigen juf en maakt veel grapjes met de leerlingen. Om de kleuters uit te dagen tot natellen zei ik bijvoorbeeld: ' wat fijn dat er in deze klas maar 48 kinderen zitten'.
Waarop mijn stagiaire zei: ' nee, het zijn er 19'.
De hele grap weg en ook een natelmoment.
Er gebeurde ook wat opvallends, in de kring gingen een meisje en een jongen naast elkaar zitten en kusten elkaar heel lief op de mond. Vervolgens keken ze mij glunderend aan.
Tja
Wat een vak toch hè... heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen