Vorig jaar brachten wij uit de Auvergne 10 kilo abrikozen voor mijn moeder mee.
Zij heeft er jam en dikke drab van gemaakt. Zoals altijd.....hmmmmmm
Zij heeft er jam en dikke drab van gemaakt. Zoals altijd.....hmmmmmm
Ik wil altijd graag 'drab'. Daar schenk ik dan een beetje van in mijn biogarde waarin ook geroosterde nootjes en zaden.
Naar mijn moeder deed dit flesje er ook bij. .. nou dat heb ik geweten.
Ma's drab is altijd lekker dik.
Dit flesje heeft een hele dunne opening.
Ma's drab is altijd lekker dik.
Dit flesje heeft een hele dunne opening.
Dus schudden......geduld.......elke ochtend opnieuw.
Het was er niet normaal uit te schenken.
Nu heb ik een tennisarm, daar wil ik mijn moeder niet de schuld van gegeven, maar dat maakte het allemaal nog gekker.
Het was er niet normaal uit te schenken.
Nu heb ik een tennisarm, daar wil ik mijn moeder niet de schuld van gegeven, maar dat maakte het allemaal nog gekker.
Zou mijn moeder bij wijze van grap de drab in zo'n flesje gegoten hebben?
Gelukkig leest ze dagelijks mijn blog.
Het flesje is bijna leeg.
En wat was het lekker.
En wat was het lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten