Afgelopen weekend was mijn schoonmoeder bij ons. Kwieke oma van 83 jaar. Ze komt met de trein uit Nijverdal.
Ze leest bij ons alle kranten uit, praat over het weer, maakt lange wandeling met haar zoon door oud Utrecht, maakt soms rare sprongen of fluit heel hard op haar vingers.
Kortom iemand om van te houden die erg geniet bij ons.
Maar ......
Ze hoort slecht en heeft staar.
Daar wil ze niets aan doen. Ze heeft er geen last van. Tja en kun kun je als kinderen hoog of laag springen....als zij het niet wil dan...
Na zo'n weekend bracht ik haar vanmorgen naar de trein. Ze zit al een uur klaar en trekt een half uur van te voren haar jas aan. Toen we, heel erg vroeg, naar het station wilde rijden moest ik ijskrabben.
Nou nou...dat viel haar even tegen want ze schoot in de stress.
Na 10 minuten waren we al op station. En nadat ze was uitgestapt begon ze te rennen. Ik moest haar opvangen toen ze leek te struikelen en ze leek gewoon verstrooid . Het leek wel een act.
Kwieke kleine oude dame haast zich naar perron en schoondochter die haar probeert bij te houden.
De trap omhoog was lang. Boven had ze haar OV kaart al in haar handen.
En toen kwam het. ...
Ze loopt naar de rode kraan van de brandweer en haalt haar OV kaart langs de kraan.
Echt waar.
Ze heeft het zelf door en loopt een meter verder naar het OV apparaat .
Zo ingecheckt!
Ik zeg dat de trein pas over 14 minuten komt. Even lijkt ze verbaasd. Maar al snel kijkt ze me voldaan aan en neemt ze met een dikke knuffel afscheid.
Het is een schat. Echt waar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten