Aan zee

Ze wilde zo graag naar zee.
Wonende in Twente houdt ze toch het meest van de zee.
Mijn schoonmoeder van 85 die steeds wat meer achteruitgaat logeert een paar dagen bij ons.
Katwijk aan Zee werd het, als wij vanuit Utrecht naar zee gaan kiezen we altijd voor het oude mooie rustige Katwijk.
Zij had er veel herinneringen omdat ze daar als kind vanuit Utrecht altijd op vakantie ging.
Het stormde op het strand.
Gelukkig stond er zo'n fijne rolstoel op luchtbanden.
Ze genoot ervan. Ik had haar met alle shawls en doeken die ik bij me had helemaal ingepakt. Het is een klein teer schoonmoedertje geworden.
Soms stilletjes en in de war, en soms vol verhalen.
Strandherinneringen kwamen er boven, van de jaarlijkse weekjes Terschelling met B.
Hij heeft daar ook mooie herinneringen aan.
Als is dat nu al 2 jaar niet meer mogelijk.
Daarvan is al afscheid genomen.

Heerlijk was het. Uitwaaien en afkoelen aan zee.

Ijsbrekers

Vandaag trakteer ik op dobbelstenen.
Yeahhhhh
Huh?
Lekker koud
Ze begonnen met likken
Iemand zetten zijn blok ijs in de zon
Een ander liet haar blok per ongeluk vallen
Toen was het ijs letterlijk en figuurlijk gebroken.
De blokken vlogen op de grond
Met ijs werd nog wat gespeelt en sommigen likte er lekker aan.

Een veel te korte afkoeling op een veel te warme dag.

Bijna gesmolten

We leven al heel veel weken buiten. Daarmee bedoel ik dat de achtertuin het verlengstuk van de woonkamer is geworden.
Naast een parasol hangen er ook 2 grote doeken, strak gespannen om het terras zo koel mogelijk te houden.
Elke dag rijpe tomaatjes, nieuwe komkommers, een zichtbaar pepertje, bloemen aan de courgette en een pompoen die in de zon dagelijks groter groeit. Hij is al veel groter dan dat ik hem ooit in een winkel kocht.

Afgelopen dagen werd het steeds heter, kleveriger, plakkeriger, broeiender en kleffer.
Vandaag en morgen werk ik op de Bso.
Gelukkig op een mooie locatie in een grote bouwspeeltuin met bomen en een zwembadje.
Daarmee bof ik natuurlijk.
Maar vandaag hielp niets. Geen koelte alleen in het zwembadje.
Dus als ik de taak had op de kinderen buiten te letten stond ik gewoon in het water en vond ik spetterende kinderen helemaal. Niet erg en soms wilde ze me knuffelen (als grap als ze net hadden gezwommen) ook dat was helemaal niet erg heerlijk zelfs.
Ondanks die verkoelende acties smolt ik beetje voor beetje en plakte alles aan elkaar ( precies zoals je het voor je ziet).
Kinderen verplicht in een T-shirt buiten en in bad en ze smeerde elkaar keer op keer in.
Op een enkel verhitte kleuter na genoten ze.
Dat kunnen kinderen heel goed.
Toen we het opeens over een stoomtrein hadden, over stoom en de warme kolen, vroeg een jonge kleuter zich direct af waarom daar dan geen airco in zat.
Kinderen heerlijk. 

Ik zocht vandaag deze foto op en vertelde de kinderen dat ze zouden afkoelen als ze er naar zouden kijken.
Ik geloof dat het alleen voor mij een beetje hielp.

Morgen een hele lange dag op de Bso met 20 kinderen,  37 graden verwacht.
Ik heb net op de valreep 20 bakjes water gevuld met in elk vakje een dobbelsteen en deze in onze vriezer gepropt.
Wie zin heeft in een koel spelletje mag morgen een dobbelsteen uit het ijs proberen te krijgen.
Foto's volgen.

Hangmat hangt

Eerder schreef ik over de hangmat die ik 20 jaar geleden van manlief en zonen kreeg en die nog steeds niet hing....
Nou hij hangt.

Natuurlijk was mijn droom een hangmat tussen 2 stevige palen, dat ziet er het mooist uit in de tuin.
Na 2 weken ploeteren met metalen punten, dikke palen,  loei-zware hamers en veel kracht stonden er twee wiebelende palen.
We hadden het er dagelijks over.
Dit was gemaakt met advies van de bouwmarkt dus het moest wel echt goed zijn. Helaas werd het niks.
Dagelijks werd mijn verlangen 'liggend te hangen' groter. Het is ook fijn voor jou hoor opperde ik ook steeds.
Nee zei hij dan, ik ga er een keer in en dan is het klaar.
Vanmorgen zei ik tegen manlief dat ik iemand wou betalen om de palen goed stevig neer te zetten en dat ik gewoon echt geen standaard wilde.

'standaard?.... , manlief rolde van de tuinbank.
Hij wist niet dat dat bestond, waarom had ik niet gezegd dat dat ook mogelijk was, waar koop je die, hoe zien ze eruit,.....
Ik voelde het opeens aankomen...

20 minuten later liepen we in de IKEA, de kortste route naar de tuinmeubelen, inpakken en wegwezen.
Nog geen uur later hing ik.
In mijn hangmat die ik 20 jaar...... ach oud verhaal.

Later op de middag was ik manlief kwijt...
Ja echt waar.
Ik trof mijn schat slapend in mijn hangmat.

Familie zwemmen

Gisteren werd mijn vader 84.
Het zou gevierd worden met het eigen gezin.
De jongste zoon moest werken dus wij gingen met oudste zoon en schoondochter een dagje naar Oost Souburg. 

Mijn moeder had al eerder aangegeven dat ze zo graag in zee wilde zwemmen en dat dat zo'n tijd geleden was.
Dat gold ook voor mij. Ik zwem soms maar 1 keer per jaar in zee.
Charlie de schoondochter is een echte zeezwemster en overal waar zij met mijn zoon op huizen past ontvang ik foto's van charlie in zee op de mooiste plekjes.
Dus we spraken af dat we in de loop van de middag (na de taart) even gingen zwemmen.

Ma verheugde zich enorm.
Ik verheugde me om met mijn moeder te zwemmen, daar heb ik zulke fijne herinneringen aan.
En Charlie verheugde zich om met haar Nederlandse Oma te zwemmen.

Natuurlijk gingen er uiteindelijk meer mee.
Manlief,  zoon, en twee zonen van mijn broer.

'bas even een foto dat duiken we onder', riep ik.
Dat duurde even (de foto) en direct daarna was mijn moeder al 'door'.
Ik sta altijd enorm te tuttebellen
Traditie is dat er niet met water gegooid wordt als iemand nog niet door is (met die afspraak boft ik erg....).
Wat was het heerlijk : drijven, gooien met zeewier, lachen, de jongens lokken, bal gooien, gillen, en steeds maar zeggen hoe fijn het was.
Een gewoon heerlijk ontspannen gelukkig gevoel.

Manlief kwam oom. En uiteindelijk de neven ook, ookal hadden ze geen zwemspullen mee.

Terug aan de kant was ik weer vergeten dat als er een groep mensen gaat zwemmen aan klein strandje, iedereen aan de kant het hele schouwspel kan horen en volgen..... 

Thuis gekomen bekeek ik de foto's en ontdekte ik dat manlief tijdens het willen fotograferen van ons drieën in de zee een aantal ' per ongeluk gelukt' foto's had gemaakt.

Daar was ik ook weer zo blij mee.

Wanneer gaan we zwemmen?

Feel good

Nu we als volwassenen samen zijn halen mijn zonen heel veel herinneringen uit hun kindertijd op.
Vanuit volwassenheid lukt het ze naar hun jeugd te kijken.
Als moeder is dat heerlijk om te zien.
Ondertussen huppelt er een vrolijke schoondochter omheen die geniet en op wie we allemaal dol zijn.
Vanavond keken we samen Mama Mia, een film die we beide al vaak zagen.
Samen op de bank dicht bij elkaar, Charlie en ik. 
Heerlijk.

De film heeft een dun verhaal en is wat oppervlakkig.
Maar bij deze film is de locatie zo prachtig (klein Grieks eiland). Er wordt prachtig gedanst en gezongen.
De sfeer tussen jong volwassenen en ouders, vriendinnen die plezier maken: allemaal ingrediënten voor een feel good movie.
Zeker als je er samen met Charlie echt samen naar ligt kijken.
Ondertussen droom ik dan van wekenlang wonen op zo'n eiland met vriendinnen en vrienden, zwemmen en bootje varen, wonen in zo'n oud huis,  zingen en dansen.

Nu is het bedtijd.

Kinderen blijven inspirerend

We zijn aan het drinken en fruit eten.

We hebben het over vakantie en dingen doen. Over iets naar je moeder appen.
' X kan dat niet', zegt kind Y.
Ik weet wat hij bedoeld.
'nee', zegt Z, 'want daar is geen bereik'
X kijkt ontspannen rond : ' daar is ook geen wifi'

Ze zitten met zijn drieën tegenover me aan tafel en kijken me met pret ogen aan, ook X. Ze lachen niet maar je ziet dat het echte vrienden zijn.
Ik ben aan de beurt, dat verwachten ze.
'geen bereik? ', zeg ik.
'zijn moeder is dood'

Ik moet van binnen lachen om deze jongens, en ben ook geroerd hoe ze dit gewoon zo aanpakken.
Ik weet dat de moeder van X na zijn geboorte overleden is.
Een kind naast me schrikt van de opmerking, 'is zijn moeder dood?'.
Ja al erg lang' zeg ik tegen hem.
Ik vraag aan X of zij dezelfde krullen had als hij.
' ik zou het niet weten', zegt X.
Y vraagt om de appelstroop.

Zomaar een gesprek op de bso waar ik sinds juni werk.

De foto's zijn van de huisjes en tenten die ze zo graag maken en waar ze lezen of een klein spelletje doen.
Ik voel dat ik van betekenis ben voor ze.
Met mijn zoektocht naar wat er allemaal kan op deze locatie, vinden de kinderen ook nieuwe dingen.

Compleet

Mijn gezin is compleet.
Vanavond haalden we Jaro, Charlie en Banana op in Düsseldorf. Ze hadden 2 dagen getreind vanaf Zagreb Kroatië.
Dat moment dat Bas en jaro stralend op elkaar aflopen.
Heerlijk.

De terugweg met zijn vieren, twee rugzakken, hond en 2 andere tassen in de Fiat panda...
Wat een pret.
Jaro en Bas hielden voetbal WK bij en Charlie en ik zongen hard mee met heerlijke liedjes.

Nu ligt iedereen in bed. Veilig thuis.
Huis is vol, met mensen, spullen en vooral veel liefde

Kan niet wachten morgen met zijn allen wakker te worden.

Wordt vervolgd.

Groeiende meters

Dat je zo kunt genieten van een klein moestuintje. Eigenlijk vooral van die prachtige groeiende pompoen, courgette en komkommer planten.
Heeft alleen water nog en groeit maar door. En de bloemen.... geel/oranje, een prachtige felle kleur. Alsof het licht geeft. 
En na bevruchting....bzzzzzz. groeit er een vrucht aan het steeltje. Ik ben er zo vol van.
Dagelijks ga ik even naar de moestuin(gewoon achterin de tuin) en dan ga ik even zitten met een kopje koffie.
Met zicht op de grote groene bladeren en de lange kruipende stelen overdoen ik dan het één en ander.
De courgette blijkt een gele soort.
De komkommer krijgt een broertje.
Twee pompoentje opgegeten, maar ook 2 groter groeiende.

Kortom.
Neem een groente plant.
Van 1 pompoenplant heb je meters plezier..

In de natuur

Bso, buitenschoolse opvang in de natuur.
Natuurlijk hoor je een drukke weg op de achtergrond, maar alles wat je ziet is natuur, met een fort, bomen en water.
Na een onrustige tijd op deze lokatie met veel vervanging proberen collega en ik alles te bekijken, uit te zoeken, bij te werken.
Er komt van alles uit de kasten en dat brengt mij en de kinderen op veel ideeën.
Vandaag tenten gebouwd over takken
(ineke, koop je knijpers?),  gespoten met water spuiters (ineke, is er een reserve onderbroek anders wil ik niet nat worden) en lezen en uitrusten op kleden in de schaduw (ineke, mogen de grote kussens ook op het kleed buiten? Ik wil relaxen omdat ik energie wil overhouden voor mijn voetbal training).

Het is ontspannen werk, prachtige omgeving, in mijn eigen fijne wijk, en ik voel dat ik van betekenis kan zij. Voor de kinderen.
Voor nu gaat het daar om.

Dit gedroogde stuk elfenbankje vond ik en fotografeerde ik. Dan weet ik dat er daarna spontaan een gesprek volgt over paddestoelen, elfenbankje, elfjes. Gaat vanzelf met kinderen. 

Joehoe

Dit was een lange blog-loze periode.
Een terugslag en ik koos voor prikkelloze week.  En veel rust en klein leven.
Ik geniet van tuin die op deze zomerse dagen onze woonkamer twee keer zo groot maakt.
Op de plaats waar we 15 jaar een vijver hadden heb ik nu een mini moestuin.
Pompoenen en courgettes, vooral om de prachtige bladeren en de lichtgevende oranje bloemen.
Daarnaast komkommers en tomaten.
Het groeit snel, elke dag nieuwe bloemen en mini pompoentjes.
Mijn eigen fijne thuis.
Het werk gaat goed. Ik geniet van het stressloze werk en contact net de kinderen.
Het is in de natuur aan de rand van de wijk en nog steeds altijd mooi weer geweest.
Kortom ik ben er weer.