Kinderen blijven inspirerend

We zijn aan het drinken en fruit eten.

We hebben het over vakantie en dingen doen. Over iets naar je moeder appen.
' X kan dat niet', zegt kind Y.
Ik weet wat hij bedoeld.
'nee', zegt Z, 'want daar is geen bereik'
X kijkt ontspannen rond : ' daar is ook geen wifi'

Ze zitten met zijn drieën tegenover me aan tafel en kijken me met pret ogen aan, ook X. Ze lachen niet maar je ziet dat het echte vrienden zijn.
Ik ben aan de beurt, dat verwachten ze.
'geen bereik? ', zeg ik.
'zijn moeder is dood'

Ik moet van binnen lachen om deze jongens, en ben ook geroerd hoe ze dit gewoon zo aanpakken.
Ik weet dat de moeder van X na zijn geboorte overleden is.
Een kind naast me schrikt van de opmerking, 'is zijn moeder dood?'.
Ja al erg lang' zeg ik tegen hem.
Ik vraag aan X of zij dezelfde krullen had als hij.
' ik zou het niet weten', zegt X.
Y vraagt om de appelstroop.

Zomaar een gesprek op de bso waar ik sinds juni werk.

De foto's zijn van de huisjes en tenten die ze zo graag maken en waar ze lezen of een klein spelletje doen.
Ik voel dat ik van betekenis ben voor ze.
Met mijn zoektocht naar wat er allemaal kan op deze locatie, vinden de kinderen ook nieuwe dingen.