Dat woord rokjesdag , ik heb er niks mee.
Nou ja, het is een leuk woord, maar ik weet dat Martin Bril er elke jaar in de lente een column over schreef.
Rokjesdag is de eerste dag die zo lekker warm is dat meiden en dames weer rokjes aandoen boven hun bleke blote benen,
En natuurlijk is het een mannending, zij willen weer die blote benen onder korte rokjes zien.
Bij het woord rokjes dag denk ik altijd aan mijn donderblauwe rokje in de jaren zeventig.
Ik was 9 of 10 jaar, het was een zonnige dag. In de middagpauze at ik altijd thuis en toen wilde ik dolgraag een rokje aan naar school met blote benen. Mijn moeder stelde het donderblauwe rokje voor, het rokje bestaande uit 6 baantjes zoals ze altijd zij( zij maakte alle rokjes voor mij). Ze zei dat ik erg was gegroeid en dat het rokje een beetje kort was.
Ik zie me nog lopen, door de Hunzestraat, kniekousen aan en terwijl ik zon voelde en genoot van het eerste zomerse gevoel ,voelde ik dat mijn rokje te kort was geworden.
Mijn moeder had natuurlijk gelijk, maar mijn verlangen naar zomerse rokjes was groter.
Helaas heb ik er geen foto van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten