Moeder en zoon

Dit zijn moeder en zoon.
De een 83 jaar de ander 58 jaar.
De laatste tijd is het wennen samen aan het ouder worden. Hoe je daar als moeder mee om moet gaan maar ook als zoon.
Ik ben de schoondochter. Dat is ook een speciale rol. Zij wordt ouder, dat wordt merkbaar een geeft zorgen. Hij moet nog even uitvinden hoe om te gaan met ouderwordende  moeder. Dat geeft zorgen, maar je raakt ook steeds stukjes kwijt. Een dag samen wandelen bijvoorbeeld.
Vanmiddag reden we naar Twente, haalde haar op en reden naar de hei voor een picknick.
Heerlijk weer en prachtige plek.
Aan het eind van de dag kwam er een hovenier. De tuin van schoonmoeder is overgroeid,en daar heeft ze zelf  gelukkig nu ook last van.  De tuinen in haar wijk bestaan vooral uit nette terrassen met af en toe een bloempot of een conifeer.
Maar mijn schoonmoeder heeft een hele dichte volle tuin. Niet groot maar er zijn egeltjes,  eekhoorn, veel verschillende vogels. En wilde bloemen, binnen ,oude takken en wilde bloemen.
Kortom een paradijs. ...voor haar.
Deze week hadden de buren geklaagd over muizen en haar daarop aangesproken.  De muizen zouden uit haar tuin komen want zij voert de vogels.   Gelukkig kon ze duidelijk zeggen dat ze de tuin ging laten snoeien. Maar ze was echt geraakt door het bezoek van de buurman.
De hovenier koos de goede woorden. Hij zei ik ben geen sloper, wij zijn snoeiers.
Kortom toen we 's avonds op een terrasje zaten te eten was de rust weergekeerd.
Schoonmoeder was gerustgesteld over het grote snoeiplan ,en zoonlief had een ontspannen middag met weer allemaal fijne gesprekken samen.

Altijd wat te haken

Je kan maar beter niet te laat zijn voor de winter
Of
Je moet toch wat te haken hebben
Of
Nu is dit ook al klaar en meer shawls en muts niet nodig
Of
Wat zal ik nu eens gaan haken?

Een reepie uit de la

Dat ik een leren laptop hoes voor mijn lieve zoon K heb gemaakt het atelier. Dat zou ik schrijven op mijn blog vandaag. Morgen begint hij aan zijn HBO studie.

Maar er kwam iets tussen. Och och, mijn praktisch en financieel huishoudschap is erg achteruit gegaan.

Vandaag bij Ah kocht ik een melkchocolade butterscotch reep. Had gister in de folder gelezen dat die repen in actie waren. 2 halen - 1 betalen.
Ik pakte er dus één en wierp hem onschuldig in mijn mandje en keek daarbij als iemand die zo'n reep echt had verdiend.
Daarna nog paar andere boodschapjes en naar huis.

Nou ja en toen....toen werd ik door mijn eigen lieve man streng toegesproken, hij viel eerst bijna om van verbazing, dat het toch ongelooflijk stom was dat ik dus geen twee repen had meegenomen......want immers... de 2e was gratis.
Ik had er totaal niet bij stil gestaan en ook het bord boven de bak met repen niet gezien.
Nou zeg puf dit werd het verhaal van de avond, zoonlief had ook nooit verwacht dat ik zoiets stoms zou doen.
Hij was trouwens heel blij met zijn laptophoes

Nog even over de butterscotch reep.
Toen ik als kind nog in Alkmaar woonde gingen we wekelijks naar oma.
En als we weggingen zei ze altijd: ' pak je zelf nog een reepie uit de la?'.
In de bovenste la van het dressoir lagen kleine butterscotch reepjes van Albert Heijn. Toen dus al, 50 jaar geleden.
En ze zijn nog steeds erg lekker!
Het was een heerlijke reep....manlief eiste de helft op, dat dan weer wel.

Oh ja, dit is de laptop hoes voor zoonlief.

 

Oma Jonker 

Fietstocht Amsterdam -2

Fiets achterop de Panda en op weg naar vriendin H in Amsterdam.
Onderweg heel veel zilver reigers gezien gewoon langs de A2 in de weilanden.
Dat was een goed begin!
Na enorm bijpraten met koffie fietsten we richting KNSM eiland.
Veel wind, haren in de war en heel veel water en dus ook bruggen.  

We fietsen in totaal 14 km, dat heb je helemaal niet door omdat het overal zo prachtig is.
Een lange tussenstop aan het water met verse munt thee.
En randen van de kades die zo prachtig begroeid zijn.

Kijk maar!

 

Heerlijke dag met fijne vriendin. 

Een zaterdagse zaterdag

Zaterdag vind ik een fijne dag.
Beetje rommelen, in de ochtend genieten van Utrecht stad met bloemen markt, lappenmarkt, gewone markt, koffie op terras en alles wat op zaterdag kan.
Het is fijn dan geen afspraken te hebben maar gewoon met mijn lief de zaterdagse dingen te doen.
Al een tijdje ben ik bezig met mozaïek project, twee vierkante tafeltjes die je op allerlei manieren tegen elkaar kan zetten en de vormen altijd door lopen.
Het is een hele puzzel. Daar houd ik van.
Beetje puzzelend met mijn handen bezig zijn.
Het is ook fijn te kunnen genieten en de werkeloosheid en de daarbij behorende zorgen niet te groot te maken.
Dat lukt niet altijd.  Maar deze dagen lukt dat. 

Ik wil de wilde zee

Deze dagen verlang ik naar afkoelen in de wilde zee. Bij vloed met wilde golven.
Gewoon hup op de fiets, springen in de zee, drogen in de zon, een ijsje eten en dan weer naar huis.
Ik bedoel natuurlijk gewoon zoals we het in Vlissingen altijd deden.
Vanaf Utrecht kan ik ook naar zee. Bijvoorbeeld naar Katwijk. Met de auto in de file. En dan kun je niet na het zwemmen drogen en ijsje weer direct naar huis . Daarom doen we dat eigenlijk nooit.  Ik denk dat we vanaf Utrecht maximaal 5 keer naar de Noordzee kust zijn gereden.
Ik wil niet met duizenden mensen op het strand zitten....
Dus tja. ...naar Zeeland om te zwemmen?

Tuinvreugd

Deze prachtige vruchten groeien aan de kornoelje. In het voorjaar prachtige bloemen en dan nu zulk mooi rood.

Verheugen

Verheugen vind ik geloof ik het fijnste dat er is. Ik verheug met graag. Ik ben goed in me verheugen.

Verheugen:
' blijdschap ervaren'
' reikhalzend uitzien naar iets'
' het met veel plezier afwachten'

Het woord klinkt niet fijn, als woord, v e r h e u g e n , het klinkt juist alsof je ergens last van hebt.
Maar het is wel iets heel fijns. Verheugen heeft te maken met voor je zien hoe iets zou kunnen zijn, je er een voorstelling van maken, maar ook positief denken aan wat er komen gaat.
Waar manlief nog helemaal niet bezig is in april met de zomervakantie, kan ik me al echt 'verheugen' op dat ik daar ben en al plannetjes heb om te doen. Daar verheug ik me dan geweldig op en dat is echt genieten.

Ik kan genieten van me verheugen.

Ik kan me verheugen op iets kleins; straks thuiskomen en dan even verder haken aan een haak werk.
Maar ook op iets groots ; mijn zoon na 2 jaar misschien weer in mijn armen sluiten, of een vakantie plan voor volgende zomer.

Verheugen op het genieten en genieten van het verheugen dat is het.

Op dit moment zorgt de fase waar ik nu in zit ervoor dat ik te onzeker ben om me te durven verheugen. Ik schreef er al eerder over (erfelijk belast met heftige overgang). Dat blijft wennen. Soms betrap ik me even op iets wat doet denken aan verheugen maar ik trek me er direct van terug.
Kortom, ik verlang naar verheugen, naar genieten van verheugen en het genieten van dat waar ik me op kan verheugen.
Het komt vanzelf weer, dat weet ik zeker.
( daar verheug ik me stiekem een beetje op)

Klein geluk of groot?

Zaterdagmorgen, fietsen door de stad langs de Domtoren, over de grachten naar de bloemenmarkt.
Als je echt goed om je heen kijkt dan zie je zoveel oude dingen.
Honderden jaren oud,  en ik voel me zo rijk dat ik door dat mooie Utrecht kan fietsen.
Wie zou die , nu enorme, bomen geplant hebben?
Wie sjouwden de stenen de Domtoren op?
In zo'n mooie stad wonen en die rijke cultuur zien is een voorrecht.
Zeker omdat je na 20 minuten thuis bent. Kikkers en padden rond je voeten in de tuin en onze wijk is soort dorp.
Dit zag ik bij n de voordeur. Een stuk aardbei was op steen terecht gekomen en zongedroogd (zongedroogde aardbei ).
Groots of klein,  ik heb mijn ogen open!

Boomgaardpeertjes

In die boomgaard waar wij kampeerden stonden veel soorten appels,peren en noten.
Een perenboom liet zijn peren al vallen en die smaakten zacht en zoet.
De eigenaren van deze natuurcamping laten van peren en appels altijd sap maken. Maar deze soort daar hadden ze niks aan, die waren alleen geschikt voor taart.
Ik had er 7 meegenomen en gebruikt in de gebakken kwarktaart.
Heerlijk !

Leendochter

Vandaag was het echt heerlijk weer voor mij, zonnig en niet te heet. De tuindeur de hele dag open.
Was buiten drogen, zoon om me heen en vanmiddag kwam de 18 jarige dochter L van vriendin M kettinkjes maken.
Tegenwoordig zijn korte kettinkjes met hangertjes eraan helemaal in.
Ik heb ontzettend veel materialen in mijn kleine atelier boven.
Dus ik liep heen en weer met houten laadjes met kralen, draad, koord, slotjes, bedeltjes, lijm en nog veel meer.
En als ik eerlijk ben is heb ik wel belachelijk veel voorraad aan materialen. .....
L vond een groen kralen kettinkje wat precies bij een hangertje paste. Het was het kettinkje wat ik maakte toen ik 15 was. Voor mij beetje klein en ik gaf het graag aan haar.
Het was heerlijk. Buiten aan tafel dingen maken, kletsen met zijn drieën
(Zoon, L en ik).
Daar kan ik echt van genieten.  Beetje met handen bezig zijn met een creatieve meid.
Die dingen doen mijn zonen niet met mij.
Ik heb soms gewoon een leendochter.
Gelukkig heeft zij het ook altijd naar d'r zin bij mij. Wat een rijkdom!

Zeeuws bakkie

Kennen jullie het Zeeuws bakkie?
Dat is de naam van een kopje koffie drinken samen met vriendin M, ergens tussen 17.00 en 18.00 uur bij een van beide in de buurt van de keuken.

Toen ik nog thuis woonde dronk ik met mijn moeder rond 17.15 uur altijd nog een bakkie koffie. En soms deed ik dat gezellig bij de buurvrouw van toen.

Dus toen M en ik regelmatig op de meest rare plaatsen en momenten een bakkie koffie deden,  noemden we het bakkie aan het eind van de dag een'  Zeeuws bakkie' .

Dus daarom.

Ik kreeg net een WhatsApp van M:
' heb morgen 2 afspraken staan,  Zeeuws?'

Hi Hi. ..echt waar.

Dag Boomgaard

Schermbloemenzaad

De kleine camping in Snelrewaard is omgeven door sloten. Op dit moment overal uitgebloeide schermbloemen groot en klein.

Spekbonen en de ondergaande zon

Zonnig was het. Spekbonen gekocht aan de kant van de weg.
De puntjes blijven leuk toch?
S avonds ging de zon hier prachtig onder.

De oude klapkar

Hij staat er weer. Onze oude Holtkamper Flyer is al meer dan 30 jaar oud en had afgelopen twee jaar ongebruikt in de stalling gestaan.
Vandaag vertrokken naar een kleine groene camping in Snelrewaard.
Het uitklappen ging soepeltjes.
Wat is het toch een heerlijk tenthuis.
Echt ver kunnen we er niet mee want hij is best zwaar achter onze Fiat panda.
Nu genieten we (met warme kleren aan dat dan weer wel) van uitzicht op weilanden en een plekje in een prachtige oude boomgaard.

Moederliefde

Vandaag kreeg ik een foto opgestuurd van mijn reizende zoon.
Kijk Ien speciaal voor jou!

                                                Schaduw foto, zee, roest en boten.

Jaro kent me, dat is duidelijk. Ook al is hij al 18 maanden op reis en zag ik hem voor het laaste eind december 2015, we hebben dagelijks contact.
Je ziet niet hoe goed hij er uit ziet hier en ook niet hoe zijn lieve prachtige grappige creatieve Canadese vriendin Charlie eruit ziet. Ik heb haar nog nooit echt ontmoet maar ik heb het idee dat ze erg gelukkig zijn samen.
Dit is West Turkije, morgen vertrekken ze ( met hond Banana) naar Griekenland, daarna Macdonie en daarna Bulgarije.
En dat is het ongeveer half januari 2017. Ze komen steeds dichter bij Nederland.

Gemompel

Zomaar een dag

Vandaag maakte ik een vroeg bakkie voor vriendin M die daarna vertrok naar Zeeland.
Ik rommelde,  ruimde wat op en genoot van zoon K die dag vrij had.
Voor de twee nog te mozaïeken buiten tafeltjes maakte ik een ontwerp. Ik sloeg alvast tegels in stukjes.
Daar over later meer.
Ik las in een mooi boek en droeg een ketting met een grote Zeeuwse knoop.
En vanmiddag, ongelooflijk. ......
Na het kopen van mozaiektegels in Ijsselstein reed ik op te terugweg plotseling achter de lesauto waarin mijn zoon rijles had.
Hoe is het mogelijk. Hij had daar nooit eerder gereden en ik rijd daar ook niet vaak.

Natuurlijk liepen we het 23 minuten stevig-doorloop-rondje.

Kortom een rustige fijne vrije dag.

Fietstocht Amsterdam

Heerlijk fietsen met vriendin H door Amsterdam. Fiets achterop de auto.  Gewoon parkeren voor haar voordeur op de Albert Cuyp.
Door de stad richting Prinseneiland en daarna de pont op richting NDSM werf .
Daar vind ik het ook zo mooi.
(lijkt natuurlijk beetje op Vlissingen)
Bij restaurant Noorderlicht op terras gezeten . Via de andere kant weer terug gefietst en met het pontje bij Eye filmmuseum naar de overkant een weer terug gefietst.
15 km totaal gefietst / helemaal bijgepraat met lieve vriendin/mijn ogen uitgekeken/ lekker bewogen.

En iets knapperigs warms gegeten, hi hi