Lol met een knol

Na weken kwam er leven in deze cyclaam knol.

Net echt...

Het is echt !

Knippen plakken

Knippen digitaal en stofknippen.
Manlief knipte mee. Vriendin knipte digitaal mee (fb pagina goed maken en uitzoeken....).
Rest nog het gedoe met hosting domeinnaam en dan blog adres daaraan vastklinken. En nieuw e-mail adres starten wat binnenkomt in mijn Gmail postvak. Dit klinkt ingewikkeld en dat vind ik ook.
Morgen maar iemand zoeken die kan helpen. Gewoon in de buurt.
In ruil voor taart of tas of...Mollaby

Klusdag 》 Mollaby dag

Vandaag was het weer klusdag bij ons.
De vaste lezers weten dat dat een paar keer per jaar plaatsvindt.
We klussen bij ons of bij vriendin H.
( tot 2013 bestond de club ook uit vriendin Carolien. Na haar dood mocht mijn lief bij de club).
Kozijnen schilderen was het plan.
Maar toen ik na een nacht vol dromen over Mollaby's wakker werd wist ik het.
'Dit wordt een Mollaby dag'.
Stof knippen, plek in atelier vrijmaken, verpakkingsmateriaal uitzoeken, aquisitie   systeem,etc.
Fijn was het. Tijdens het ruimen vond ik dit.
Gemaakt van wat restjes hout door zoon J.
Leuk toch?
Wat vriendin Carolien betreft, die mis ik deze periode opeens weer zo. Terwijl iedereen om me heen meehelpt en meedenkt met het grote  Mollaby-plan heb ik ook vragen voor Carolien.
Ze zou me kunnen helpen subsidie aanvraag te doen bij fonds bijvoorbeeld (daar was ze zeer goed in). En meedenken over inhoud....en....en....
In mijn hart zit nog zoveel Carolien dat ze gewoon meedoet.

Kleuterkunstenaar

Op de grond lag een tekening.
'Die is van Olivia', zei een kleuter.
Een kleuter van 5 die dit kan tekenen..............
Olivia vond het goed dat ik er een foto van maakte.
'Je mag hem ook wel afkleuren hoor Ineke'
Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden.

Onder de grond

Het kan anders lopen.
Ik zit in mijn eigen gangenstelsel. Niet als Mol maar gewoon als mezelf.
Terwijl ik zat te glimmen boven de mooie lieve mol ( zie vorige blog) was de flyer bijna klaar.
Ik had getwijfeld over drukwerk, maar mijn betrokken sociale netwerk wist niet van stoppen.
Ien, het is een goed idee met een verhaal dus je laat het gewoon drukken dat is echt niet duur.
De tekst geredigeerd, aangepast, vormgegeven, opnieuw aangepast.
De andere, meer zakelijke, zoon vond de prijzen laag en liet me opnieuw nadenken over een reëlere mogelijke prijs.
Foto's gemaakt, groter kleiner, passen meten.
Opeens 's avonds dwingend bericht uit Bulgarije (daar huist mijn wereldreiziger met zijn lief):
Ien, waarom niet een mollenstelsel op de flyer? 

Ik zuchtte.. , het is doorzetten hoor zo'n project. Ik kroop een stukje dieper in mijn eigen gangenstelsel onder de grond en dacht na.
Nog geen 12 uur later hadden die twee de hele flyer voorkant omgegooid, ze gingen er beide volop in.
Ik kroop mijn stelsel uit en stak een trots glimmend hoofd boven de grond.
Inmiddels ook mijn domeinnaam vastgelegd. GRAS van Jonker ligt nu voor altijd vast.
Om een lang verhaal, en een lange kruiptocht door het gangenstelsel, kort te maken:
De flyer is besteld!
Ondertussen denken alle lieve mensen om me heen mee. Ik wordt met mijn idee gedragen...
Mijn moeder is zelfs begonnen met naaiwerk om me te ondersteunen en lijkt niet meer te stoppen.
Nieuwe naam labels moesten besteld.

Hier alvast de flyer.
Maar let op: het website adres duurt nog paar dagen, dus niet allemaal daarheen.
Voor vragen en ideeën gewoon een mailtje sturen via mijn blog en gewone mail.
Ik kruip weer even terug, in mijn warme holletje.

Vanmorgen nog een bericht van zoonlief:
Ien, ik heb gewoon HUP een Etsy shop voor je aangemaakt. Nu ook echt doorgaan.
Oeff, ik graaf even verder, even bijkomen.

Mol

Echt een soort achtbaan waar ik nog steeds inzit.  Een idee uitwerken.
Ik houd niet van achtbanen dus ben blij als er soms even een wat rechter stuk is.
Het ontwerpen en keuzes maken van de flyer kost best veel tijd.
Zoon Jaro werkt het uit.
Veel heen en weer ge -app en natuurlijk video bellen. Fijn om even zoveel contact te hebben (afstand meer dan 3000 km).
De naam is Mollaby, een voellabyrint. Kinderhanden helpen de mol zijn weg te vinden door labyrint.
Ik wilde dus een strakke flyer met een lief getekend molletje.
Dat leek me nou zo leuk! Een soort flyer voor volwassenen (zij moeten het kopen) maar dan met een mol erop, die de nieuwsgierige kleuter vertegenwoordigt.

Charlie de vriendin van mijn zoon Jaro is illustrator en animatie filmmaker.
En....om een lang verhaal kort te maken.
Zij ontwierp een mol!
Ik ben er zo blij mee.

Storm op de schans

Mooie machines, storm, regen op de Zaanse Schans.

OV hoesjes te koop

De Mollaby's bijna op de markt.

Maar voor wie niet kan wachten een product/idee van G R A S van Jonker aan te schaffen ?
Er zijn weer OV hoesjes. Populair onder de testers .
Nooit meer je OV pas kwijt?
Altijd je OV pas bij de hand, maar vast in je tas.
Rennen naar de trein? Je OV hoes blijft altijd hangen aan je tas.

Ik zie vaak vooral dames met een dikke portemonnee langs de scanner vegen (hun OV pas zit daar dan in). Je moet er toch niet aan denken dat iemand snel die volle dikke portemonnee kaapt.

Nou, uitgepromoot.
Mail mij als je zo'n OV hoes wil kopen.
Feestmaanden prijs 10 €
Allerlei kleuren.

Kinderhandjes helpen de mol

Ze is er even niet

Even een mededeling.
Ineke van G R A S van Jonker is erg druk.
Druk met dat nieuwe ding.
Ding is goed en ze wil het nog volop doorontwikkelen.
Helaas slokt het al haar tijd en energie op.
Zo komen er een fb-pagina, een gedrukte flyer, mooie foto's en legt zij contacten.
De hulptroepen zijn er. Iedereen zet zijn kennis in en raakt enthousiast.
Ze geniet er volop van dat wel.
En de naam is al een gewoon woord geworden.
Het ding heet nu een Mollaby.
Labyrint voor een mol.
Kleine kinderhandjes helpen de mol door het labyrint.

Nu genoeg. Er volgt nog veel meer informatie. Er moet geslapen worden.
Met groet namens mij. Ik genoot van het zonnetje en observeerde de directeur van         G R A S  van Jonker vandaag een beetje.

G R A S van Jonker

Zomaar een maandagavond

Wat een fases in het leven.
Ze komen gewoon, of je wilt of niet.
Vanavond had ik afspraak met vriendin S (al 23 jaar bevriend). Haar kinderen wonen op zichzelf en ze heeft nu weer een eigen kamer.
We dronken thee op haar kamertje, echt zo knus. Ik had ook nog creatief idee en wat materiaal mee genomen.
We draaide liedjes van vroeger. S kende er nog vele uit haar hoofd.
Even hadden we het gevoel 14 te zijn. Samen in een kamer en geen zin in huiswerk. Kletsen, handwerken en muziek luisteren.

En verder? Nou beetje druk met het IDEE. Veel stappen te nemen. Soms wat warrig daardoor zie foto.

Stiekem verlangen

Tja....soms heb je dat......
Zelfs als de bladeren vallen en ik mijn (in de zomer gehaakte) muts al dagen op mijn hoofd heb.
Zin in groen gras en jonge dieren.
Ik heb al eens bekend dat ik mini pony paardjes echt geweldig vind.
Maar deze foto, och och, dagelijks kijk ik er even naar.
Ik heb weer zo'n zin in een groen groot grasveld bij mijn huis ( nu rijtjes met rijtjes tuin ) en dan deze schatjes om voor te zorgen.
Dagelijks voeren, dat ze je herkennen en naar je toe komen rennen. En dat ze tijdens dat rennen dan vrolijk hun achterpoten omhoog werpen en hun staart door de lucht laten wapperen.
Ik droom weer even weg.

Utrecht centraal

Al sinds 1982 woon ik in Utrecht.  Een grote maar ook kleine stad, een oude maar ook moderne stad. Ik heb er al vaak over geschreven.
Het stationsgebied staat al jaren in de steigers en in 2023 is het hele gebied klaar en is de singel weer teruggekomen op de plak waar hij vroeger ook was.
Aangezien ik altijd fiets naar de stad zag ikstation en ik omgeving lang niet.. In een documentaire op televisie zag ik een item over de kunstenaar die betrokken is bij ontwikkeling.
Hetbwerd tijd om het met eigen ogen en met mijn lief te gaan bekijken.
Het is ruim helder en licht.
Heel anders : het was mijn station niet meer. Ook Hoog Catharijne had nieuwe plekken waardoor ik soms vergat dat ik gewoon in mijn eigen Utrecht was.
Veel mooie uitzichten en nog steeds hijskranen die actief zijn.
En bovenaan de trap aan bij het nieuwe stadskantoor is een kunstwerk geplaatst.
Ondanks het grijze weer lichtte dat de boel erg op.
Zeker met de windvlagen die er waren.

Laat ze breien

Ben er maar druk mee, met het nieuwe idee.
Knippen - spelden -labels erin- naaien - omkeren - spelden - knikker erin -rondom stikken- patroon erop spelden- labyrint erin naaien

Ondertussen schrijf ik over de zin van deze voeldoolhoven, en waarom het bijvoorbeld voor blinde jonge kinderen een goed middel is om hun  motoriek en vingertop gevoel te oefenen. Er is een naam bedacht die er bij past, en ik krijg nog meer ideeën om het uit te breiden.
Maar nu richt ik me op 4 modellen en ben dus druk met naaien.

Op de achtergrond draai ik dan de laatste dagen graag de oude muziek van Ja zuster Nee zuster.
( ja Leonard Cohen, op 82 jarige leeftijd overleden, heb ik vandaag ook een tijd beluisterd, wat een bijzondere man en stem, en wat heeft hij de wereld mooie dingen nagelaten)

Heerlijke die Ja Zuster Nee zuster, ik hoor zinnen terug die mijn moeder zong toen wij klein waren
( blauw blauw hemelsblauw,)Ik luisterde de teksten weer eens goed, en genoot plots zo van het liedje 'Laat ze maar breien'.( klik op titel lied en je hoort het).

           Insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan
           Insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan

          Als de mannen tussenbeien
          'ns Gezellig gingen breien
          Met een knotje van die blauwe gemeleerde wol
          Dan was 't uit met die ellende
          Dan was 't nergens meer een bende
          En 't was eindelijk eens vrede op de wereldbol
          O, ze moesten toch 'ns weten dat je alles kunt vergeten
          Als je lekker zit te breien aan een babywant
          'k Moet het zelf maar eens gaan zeggen
          En persoonlijk uit gaan leggen
          Aan die UNO secretaris, die meneer Oetant
          Dan zeg ik

          Oe, moet je horen, Oe
          Laat ze breien, Oe
          Kies zonodig, Oe
          Laat ze breien, Oe
          Elk staatshoofd in ieder land
          Laat ze breien, alsjeblieft, Oetant
          Anders komt er nooit een eind aan 't bakkeleien
          Laat ze breien, Oe
          Laat ze breien, Oe
          Laat ze breien, Oetant

          Insteken, omslaan, doorhalen, af laten gaan 

Goed plan, laat die mannen breien. Dan komen ze tot zichzelf en worden ze vast wat genuanceerder in hun ideeën. Dat had die Annie MG Schmidt toen al goed bedacht, en het nu is nog steeds nodig.

 

Beter wat luchtigheid

Het raakte me toch echt.
Hoe is het mogelijk.
Dat hij president wordt van Amerika.
Hoe kunnen ze achter zo'n persoon aanlopen zonder naar zijn verhaal ( geen verhaal) te luisteren.

Wij leven in een vrij land, hebben meisjes en vrouwen alle kansen, werken er geen kinderen in fabrieken, hebben we gezond eten en nog veel meer.
Als wij ons leven positief leven dan maakt dat ons land nog mooier.

Dus voor vandaag nog een klein grapje.
Even wat luchtigheid!

Handschrift

Voor schrijven had ik altijd een onvoldoende. Ik deed mijn best.
Ik had per periode een ander handschrift. Soms dun en hoog, soms schuin, soms los, soms sierlijk,soms streng en soms kriebelig.
Denken en schrijven tegelijk is moeilijk voor mij omdat ik als beelddenker dan ook  altijd beelden zie.
Mijn aantekeningen zijn dus meestal nogal rommelig.
Maar ik kan als ik wil,op allerlei manieren, netjes schrijven.
Een paar jaar geleden toen ik de Pabo deed besloot ik een schuinschrijfschrift uit methode vol te schrijven.
Een aantal letters gingen anders dan in 1969 aangeleerd maar het zag er keurig uit.
Sindsdien heb ik het schuin aan elkaar schrijven weer te pakken.
Toch blijf ik het het mooist vinden als het consequent is. Ik baal echt als ik twee soorten k's in ee zijn gebruik.
En ik vind het ook heerlijk creatief te schrijven,maar dan wel consequent.
Mijn lief heeft een heel erg onduidelijk handschrift.  Echt interessant, best regelmatig kwamen giro betalingen niet goed aan omdat hij de cijfers zo onduidelijk op de overschrijfkaarten schreef.

Nou ja , wat veel woorden over 'schrijven'.
Iets wat we allemaal toch dagelijks doen, al is het maar een lief briefje tussen de boterhammen of een ansichtkaart naar lieve mensen.
En wij maken ook nog echte boodschappenbriefjes.

(Vraag me nu wel af of er mensen zijn die niet elke dag meer schrijven , mijn zoons bijvoorbeeld. ..zij doen zoveel digitaal....zonder pen...)

Ik tik dit bericht op mijn smartphone met een pennetje wat bij dit apparaat hoort.
Hi Hi

Naaien naaien naaien

Met mijn naaimachien.

Zo ging het vandaag.  Zes mensen wilden zien welke kleuren en soorten voeldoolhoven ik had. Er moest dus vooraad komen. Ze willen wat te kiezen hebben.
Het gaat opeens snel met mijn idee.
De labeltjes zijn er nog niet. De prijs is nog niet goed. Etc.

Maar deze mensen krijgen ze nog voor de startprijs (klinkt goed toch?).
En als er officiële labels er aanzitten dan gaan ze officieel de markt op (dat klinkt ook goed hè ).
Mijn oude Kunst Centraal collega's (we hebben een club van 7) gaven ook goede input. Dat voelde heel even hetzelfde als toen we nog collega's waren en elkaar inspireerden bij ontwikkeking van nieuwe projecten en ideeen ( dat zijn fijne herinneringen).

We hebben leuke goede naam bedacht voor de voeldoolhoven.  Een verhaaltje erbij om kinderen nieuwsgierig te maken en betekenis te geven.

Oh ja,  komende week gaan ze in een groot revalidatiecentrum op verschillende afdelingen even kijken of de voeldoolhoven daar nuttig kunnen zijn .

Het was fijn dat manlief de kaarsjes vanavond aandeed. Geeft rust in een hardwerkend hoofd.

De dag

Voeldoolhoven......

De voeldoolhoven worden mooi en zinvol gevonden. Er komen bestellingen en  vragen. Kinderen vinden het ook fijn om er mee
Ondertussen krijg ik steeds meer ideeën van uitvoeringen en modellen. 
Verschillende doelgroepen gaan door mijn hoofd en ik leg her en der contact.
Kortom ik ben er even druk mee en dat doet me goed.

De andere kant van dit proces is dat ik niet goed weet of ik het goed aanpak. 
Of ik het wel moet delen op mijn blog.
Stel dat anderen nu ook van die voel doolhoven  gaan maken.
Klopt de prijs wel?
Wat is nou een echte leuke naam?

Ondertussen knip ik Lappen in de juiste maat en combineer ik materialen.
Ze moeten er allemaal mooi uit zien. In kleurstellingen die ik echt vind kloppen.
En als ze dan uiteindelijk toch niet zo goed verkopen  als ik nu voel / denk /hoop?

Geen probleem. Heb ik heerlijk kunnen ontwikkelen, verzinnen en maken.
En dan geef ik ze als cadeautjes weg aan kinderen die het nodig hebben.
En verzin ik weer door.
Want dat doe ik zo graag.

Thee in het park

Na een kleuterochtend maakt ik een wandelingetje door een mooi stadspark in Utrecht met een lief speciaal nichtje (volwassen dochter van mijn schoonzus).
Zij had ook 2 glazen thee meegenomen dus we dronken dat op een bankje in de zon.
Overal mooie kleuren en prachtige wolken.

In het park lag een allenige bril.
Bovenop de prullenbak.
Had al wat stortbuien doorstaan.

En zo is het

Dit is een van alles-en-nog-wat-fase waarin ik zit.
Nog geen werk/inkomen. Het is nog niet over maar voel me zoveel beter.
Mijn hormonen worden op allerlei manieren op orde gebracht. Dat helpt weer met het echt herstellen van pittige tijd.
Maar ondertussen maak ik ruimte in mijn hoofd, geniet extra van mijn man en lieve jongens en alle lieve mensen om me heen.
Een soort verplicht enorm op adem komen.

Wat nooit weg gaat is mijn creativiteit en behoefte dingen te verzinnen en te maken.

Vandaag deze mooie tekst. Niet van mij maar van Carla Huisman.
Omdat opruimen ook echt wat oplevert.