Drie jaar heb ik daar gewoond met mijn ouders en kleine broertje H.
Ik heb nog veel herinneren aan het huis, zoals de mooie zwarte trap in de gang, glimmend zwart, en aan de trap zat een soort pilaar en daar legde mijn oma altijd onze post op. Op de trap lag een loper van 'prik' vloerbedekking. En ik mocht altijd de post dan halen, zittend op mijn kontje ging ik de trap af. Soms bleef ik dan even beneden bij oma in haar grote vierkante keuken. Ik speelde graag met de oude ijzeren strijkijzers, daarmee mocht ik dan de zakdoeken strijken, nadat oma de ijzers had opgewarmd op de kachel.
Ineke werd ik genoemd, Ineke Geesje. Ik kon al snel lezen en vanaf dat moment ontdekte ik ook dat mijn naam overal in de stad of winkels te zien was. Namelijk in het woord Heineken.
Achterop de fiets zocht ik overal naar mijn naam.
En ik dacht altijd dat alle jongens die Hein heten datzelfde gevoel zouden hebben.(nooit met een Hein over gesproken).
En juist vandaag vond ik op straat weer een prachtig platgereden blikje.
Eindelijk ééntje die ik altijd al zocht.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten