Mooie expositie van bijzonder mens

Vandaag was ik op een overzicht expositie van Mark van Praagh in Hilversum.
We hebben 4 jaar samengewerkt in de kunsteducatie en toen heb ik veel van hem geleerd over kunst en het leven.
En och och wat hebben wij gelachen in die tijd ..
Deze maand hing er een overzicht van zijn  werk van de laatste 12 jaar.
Och wat maakt hij mooie dingen.
Het heeft diepte door de dunne laagjes die hij over elkaar schildert. En ik ben zelf heel dol op patronen. Vooral hoe hij ze maakt.
Kijk maar eens op zijn site:
www.markvanpraagh.nl

Fort Lunet IV

De zaterdag begon alweer zonnig. In de zon zijn de gekleurde herfst bomen nog mooier.
Dan geniet ik nog meer van onze groene wijk. Tussen onze wijk Lunetten en de stad ligt een deel van de Hollandse Waterlinie met verschillende forten. Daar fiets je altijd langs als je naar het centrum van Utrecht gaat. Echt bijzonder.
Een van de forten, Fort Lunet IV  is opgeknapt, de kazematten zijn soms open en op het terrein is een mooi gebouw van hout gebouwd. Daar kun je wat drinken of lunchen. Er werken allemaal jonge mensen met een beperking. In 10 minuten liepen we erheen en buiten in de zon dronken we heerlijke koffie. Zo'n prachtige plek in de wijk.
Terugweg was ook 10 minuten, deze route liep langs het water. 

Schaduwpret

Als de zo'n schijnt zijn er prachtige schaduwen.  Die leg ik graag vast en speel er mee. Op schoolpleinen kun je ook veel plezier hebben met schaduwen van kinderen en juffen. Overtrekken met stoepkrijt of schaduwtikkertje.
'Ineke ik rijd over je hoofd' , zei een kleuter op zijn fietsje.

Mijn reizende zoon kijkt ook graag om zich heen (kind van zijn moeder; -) ?
Dus ook hij maakt regelmatig voor mij een schaduw foto.
Vandaag kreeg ik deze. Ze zijn net in Oost-Bulgarije waar ze weer op een huisje met huisdieren passen tot half januari 2017.
Deze foto maakte hij tijdens wandeling
( met koffie mee voor onderweg,wat ziet dat er gezellig uit).

Hoog in de bomen

Overnachten in een boomhut. Dat lijkt me zo geweldig.
(Kijk een huisje aan het strand  natuurlijk ook geweldig, heb ik ook nog nooit gedaan)
Maar een boomhut, echt hoog zodat je het leven van de dieren en begroeiing om je heen eens recht voor je kan aanschouwen.  Kaarsjes aan en dan op het balkonnetje van de boomhut beetje wegdromen. Niet alleen maar het liefst met mijn lieve B die dan met zijn verrekijker de meest mooie boomdieren bekijkt en ook de vogeltjes voert. En hapjes voor mij maakt natuurlijk.
Hm dat kaarsje is natuurlijk niet zo'n goed idee. Hi Hi. .Stel je toch voor.
Boomhut in lichterlaaie en het bos er ook bij.
Ik wil dan niet in een boomhutten park. Dat je, zeg maar, met je verrekijker alleen maar ziet wat de buren doen. Nee dat vind ik dan weer zo raar. Een soort boomhutten straat aan een rij bomen.
Nee.... gewoon een boomhut voor jezelf met om je heen bomen.
Oeps wc vergeten....moet je dan s nachts de ladder met 60 treden af voor je plasje? Ik denk dat ik dan gewoon met mijn ...over de rand naar beneden plas.

Het volgende gedicht dat past erbij.
Ik denk dat ik moet gaan sparen.
En dan hoop ik ooit ook een paar dagen huisje op het strand.....
Nog meer sparen.

Met mijn handen

Logeren

Dit weekend kwamen mijn vader en moeder (82 en 75) uit Zeeland bij ons (58, 53 en 20) twee nachtjes logeren.
Voor ons eigenlijk gewoon, dat doen we al jaren want ik ben al 31 jaar met mijn lief.
Ook logeren  in Zeeland doen we regelmatig (zoals dan ook altijd te zien op mijn blog).
Maar goed logeren bij ons.
Dat betekent: Met zijn allen op de bank,  koffie met de gebakken cake van mijn moeder,  enorme lol tussen manlief en mijn pa,  knuffelen, raar doen, praten, herinneringen ophalen,haken met ma,  detective kijken, zaterdag morgen naar de lapjes markt/ bloemen markt en dan een bakkie op het Janskerkhof.

Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Heerlijk is het dat dit kan zonder dat er stress is. Ieder gaat zo nodig ook zijn gang.

Ik doe het niet vaak maar deze foto laat ik graag aan iedereen zien.
Mijn moeder en ik.

Slopen en bouwen

De voor en achtertuin van schoonmoeder werden vandaag enorm gesnoeid. Van donker huis naar licht in huis.
De grote 50 jarige kastanje boom was weer echt veel te groot.
Om niet alleen maar bezig te zijn met snoeien zagen en afvoeren (daar waren 5 mannen mee bezig) had ik een plan om van onderdelen van de oude bijzondere boom kleine tafeltjes te maken.
Dus sjouwen, passen meten , boren schroeven .  Theepottafeltje, stronk met blad en gat voor plantje, etc
Wat is met je handen werken en dingen maken toch heerlijk.
Schoonmoeder enorm blij met het resultaat. Ik nu enorm stijf en rugpijn.

Vindselpret

Terwijl de dag wat sloom verliep vond ik zomaar 2 prachtige voorwerpen van metaal.
Echt, ik weet dat dat voor velen heel vreemd klinkt, mijn hart maakte een sprongetje.
Ik raapte ze op, ze voelde nog ver van de olie.
Thuis keken ze me glimmend aan, die twee koppies.
Ik keek een speelde en keek en veranderde. Toen er plots een anjer was afgeknakt werd het steeds leuker.
Vond ik dan.
Nou nu hebben we de foto's nog.
(En de metalen voorwerpen gaan in mijn vindseldoos)

Niet voor mannen ;-)

Je gelooft het niet.......
Het is vandaag wereld menopauze dag.
Echt waar.
Dus?
Hang uw tampons in de bomen. Plak een mndvrbnd met vleugels op uw voorhoofd en eet een moederkoek.
Gefeliciteerd dames.

Vanmorgen gesprek en onderzoek bij overgangs verpleegkundige en gynaecoloog. Wat een gedoe die hormonen.  Ze schommelen en rommelen en is in mijn geval nog maar het begin.
Ik breid er hier maar niet verder over uit.
Ik kan me nergens ziek melden maar kan nu ook niet voor de klas.

Maar gelukkig is het een feestdag:
Wereld menopauze dag.....hoe komen ze erop ( hoe kom ik er van af).

Machinepret

Ben dol op machines. Dus ook als ik met mijn leermachine naai, dan geniet ik zo van de metalen voet die soepel door het dikke leer snijdt.
Daarnaast houd ik ook erg van alle mogelijkheden van apparaatjes.
Vandaar deze rare afbeeldingen van de voet van mijn leermachine.

Geniet mee

Weinig woorden nodig!
Heerlijk weekend in Zeeland met manlief bij mijn ouders. Wat een rijkdom op mijn 53 ste.

Zonnig zeeland

Ja hoor ik ben er weer:  met manlief genieten van een weekendje bij mijn ouders in Zeeland.
Mosselen en vis eten.  Naaien en haken met mijn moeder. Koffie in de zon op de boulevard. Ach. ..gewoon genieten.

Leporello

Naar aanleiding van boek van Floor Rieder 'Waar is Ludwig' maakte ik leporello's (uitklapboek) met een groep 2.
Vooraf had ik  leporello als uitdruk model gemaakt op dik A3 papier (gewoon met stevige naaimachine en dan zonder garen). Zie foto's.
Kinderen vonden het geweldig en ze waren zo trots op hun mini uit klapboekje.  En dat woord Leporello.....zo trots dat ze wisten wat dat betekende!

Mini appeltjes uit Nigtevecht

 

Kleine appeltjes vond ik op een wandeltochtje door Nigtevecht. Nigtevecht is een deelgemeente van de gemeente Stichtse Vecht. Kleine keiharde sierappeltjes.
Loenen, Loenersloot, Nieuwe ter Aa, Vreeland, Breukelen zijn een aantal van de  kleine dorpjes langs de Vecht. Veel graslanden , water en prachtige oude huizen. Echt een aanrader!

Digital nomads

Zo noem je mensen die geen vaste woonplaats hebben,  met laptop over de wereld reizen en werk doen met hun laptop.
Mijn zoon is een digital nomad, met zijn vriendin Charlie.
Dat gaat ze goed af , al wordt de druk groter te willen weten wanneer hij naar Nederland komt en ik hem en zijn grappige lieve creatieve vriendin kan ontmoeten.
(We zagen hem de laatste keer in Nederland eind december vorig jaar)
Maar daarover doen ze geen uitspraken.  Zij plannen een paar maanden vooruit en vanaf 23 oktober tot half januari passen ze op een huis (met daarin en hond enkat) in Bulgarije.
Dagelijks contact heb ik met hem. Dat dan weer wel.  Kort fijn contact. Hij stuurt me nieuwe ideeën of vertelt iets en vraagt ook hoe het met mij gaat.
Heerlijk dat contact zo. 'Ping' en dan weet ik Jaro komt digitaal binnen.
We praten ook met elkaar, dan face timen we via Ipad en zeten we hem in de kamer neer.
Daarvan de foto. Ik toon ook nog even de mooie afbeelding die ze hebben gemaakt voor de banner van zijn blog. Een blog waar je verhalen kunt lezen over de belevenissen van Jaro en Charlie maar dan door de ogen van hun hond Banana.

Zonnige zondag

Het blijft maar heerlijk weer! Dus ik fietse naar het bos (5 min).
Als de kastanjes vallen dan ga ik altijd op zoek naar de kastanje takjes. Wandelende kastanje takjes noem ik ze. Het zijn de takjes waar de kastanjes aan gezeten hebben.  Als je ze nee zet zijn het net wandelende takken.
Dus in de zo'n langs en door het bos.
Wandelendecrakhes zoeken en beukenhouten hoedjes.
Thuis met heel dun ijzerdraad vreemde figuren gemaakt.
Morgen verder.

Mijn kinderboekenweek

Elk jaar kinderboekenweek. Daar word ik altijd blij van.
Als kind kregen we een boek en mijn kinderen mochten van opa en oma ook een boek kiezen tijdens de KBW.
Mijn kinderen mochten van ons ook altijd een boek uitzoeken, en ik zocht er zelf ook altijd een uit!
De 23 jaar die ik werkte in de kunsteducatie maakten we elk jaar een groot lespakket bij 5 boeken voor de basisscholen.
Daarom de kinderboekenweek, een week met aandacht voor, genieten van en kijken naar kinderboeken. Er zijn er zoveel, ik ben vooral dol op prentenboeken.
Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen dus dat boek krijgen ze nu tijdens de volwassen boekenweek. Maar ik mag nog altijd een kinderboek kopen in de KBW.
Vorig jaar kocht ik een boek van Annemarie van Hearingen ; Sneeuwwitje breit een monster'.
                  



Sneeuwwitje is een witte geit die van geitenwol alles breit wat ze nodig heeft. Ik heb het boek afgelopen jaar heel vaak voorgelezen en regelmatig nam ik een grof breiwerk mee om de kinderen te laten zien wat breien is.
Deze week stond ik al best lang in de kinderboekwinkel te kwijlen bij veel boeken ...welke zou ik kopen? Toen duwde de verkoopster (die ik al heel lang ken) dit nieuwe boek van dezelfde schrijfster in mijn handen over de breiende geit. Gekocht, en direct donderdag in groep 2/3 voorgelezen.
Ze vonden ook dit deel erg leuk.
Elk jaar is er ook een prentenboekje voor lange prijs speciaal voor de kinderboekenweek.
Dit jaar is het een leporello, een uitklapbaar boek. 'Waar is Ludwig' beeld een straat uit waar je aan de ene kant de voorkant van de huizen kan zien en aan de andere kant de binnenkant van de huizen.
Prachtig van kleur, vol grapjes , je raakt niet uitgekeken.
                                       
Ik heb natuurlijk nu een wensenlijstje met prentenboeken waarop dit leuke boek boven aan staat.