Na de grote ontslagronde in 2012 is er nog een club van zeven oud- collega's die elke 3 maanden samen eten.
Vanavond weer. Na zoveel jaren samenwerken ken je de levensloop van elkaar en loopt zo'n avond soepel en ontspannen, we gaan gewoon verder.
Ernstige verhalen, zorgen, herinneringen, creaties, sterfgevallen maar ook altijd weer enorm lachen.
Gillen van het lachen.
Met mijn zorgen over werk en toekomst is dit een fijne groep om een avond mee te zijn.
Ze weten wat ik kan, wil, moeilijk vind en dat doet goed.
Stof tot nadenken.
En ondertussen op tafel:
Fijn dat het contact zo goed bleef. Ik ging met een burn out weg en kreeg niet de mogelijkheid om afscheid van team, ouders en kleuters te nemen. Doet na 13 jaar nog een beetje pijn. Maar de school is opgeheven, dus niets meer aan te doen.
BeantwoordenVerwijderenDat lijkt me inderdaad een nare afsluiting!
BeantwoordenVerwijderen